Καλή Πρωτοχρονιά!!! 2014!!!

Πάει λοιπόν κι αυτός ο χρόνος! Το 2013 μας αφήνει και το 2014 είναι προ των πυλών γεμάτο με όνειρα και προσδοκίες! Εύχομαι ο νέος χρόνος να φέρει στον καθένα αυτό που πραγματικά ποθεί, αγάπη, υγεία και όνειρα! - κι ωραίες κινηματογραφικές στιγμές ;-). Ένα χαμόγελο κι ένα βλέμμα (είτε έχει ως παραλήπτη τον καθρέφτη είτε τους αγαπημένους μας ανθρώπους) μπορεί να κάνει τη διαφορά! Καλή πρωτοχρονιά! :-)

CineMarion

Να σας ευχηθώ το 2014 να είμαστε υγιείς πάνω απ’ όλα, χαρούμενοι και γελαστοί… να μην ξεχνάς την αγάπη που κρύβεται στην καρδιά σου και να την μοιράζεσαι με όλους! Να φέρει στη ζωή μας νέα ελπίδα, νέες προσδοκίες και να αφήσει στο παρελθόν τις πίκρες. Να βλέπουμε μπροστά και να χαμογελάμε! Κάθε χρονιά έρχεται μόνο μια φορά. Ζήσε την στο έπακρο και απόλαυσε την κάθε στιγμή. Ευτυχισμένο το 2014.

                                                                           Xo xo, Κρουέλα.

Silver Linings Playbook (krouela's view)

Allo, allo,

Λίγο πριν μπει η καινούρια χρονιά, μου λέει η αρχισυντάκτρια-φίλη, θα ανεβάσω για καλή χρονιά αν θες στείλε μου κι εσύ τα λόγια που θες να τα ανεβάσω όλα μαζί. Έλα όμως που εγώ ήδη σκεφτόμουν ποιο θα είναι το επόμενο post δεδομένου ότι είναι πρωτοχρονιά και ήθελα κάτι ευχάριστο με αρκετές δόσεις γέλιου, μιας και λένε ότι ό,τι κάνεις την πρώτη μέρα του χρόνου, θα κάνεις όλη την χρονιά.  Παρ’ όλα αυτά, ένα θα σας πω ΜΠΟΥΡΔΕΣ. Δεν ισχύουν αυτά!!! Το βασικό είναι να έχουμε την υγεία μας και γύρω μας ανθρώπους που μας αγαπούν και μας δέχονται γι’ αυτό που είμαστε, όλα τα άλλα είναι καθαρά προκαταλήψεις που είναι στο χέρι του καθενός κατά πόσο θα τα πιστεύει (βλέπε κόκκινο βρακί που λένε μερικοί ότι πρέπει να φοράμε στην αλλαγή του χρόνου).

   Σε αυτό λοιπόν το post, θα σας μιλήσω για μια αρκετά περίεργη ταινία εκ πρώτης όψεως, αλλά με μία δεύτερη είναι μια ταινία με αρκετά κωμικά στοιχεία που περνάει όμως και μηνύματα. Σας γράφω για το «Silver linings playbook» με την Jennifer Lawrence και τον αγαπημένο Bradley Cooper. Στην ταινία βλέπουμε 2 ανθρώπους με προβλήματα συμπεριφοράς, που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα τους με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Κι ως κλασική αμερικάνικη ταινία, αφού αναπτύξουν το δικό τους τρόπο επικοινωνίας, θα νιώσουν(εκπλαγείτε ντε!!!) και κάποια έλξη.

    Είναι μια αρκετά ευαίσθητη ταινία, που μας δείχνει με αρκετά ρεαλιστικό τρόπο πόσο εύκολο είναι να ξεπεράσει κάποιος τα όρια του και πόσο δύσκολο να επανέλθει. Στην ταινία φυσικά  βλέπουμε και το πώς αντιμετωπίζονται από τον κοινωνικό τους περίγυρο.

Τώρα θα σκεφτείτε και θα μου πείτε, μα καλά  πρωτοχρονιά θες να κάνουμε με αυτή την ταινία, που αναφέρεται σε προβλήματα συμπεριφοράς; Και καλά θα κάνετε να το σκεφτείτε, γιατί εγώ είμαι ένα βήμα παρακάτω και θα σας πω το εξής. Όλα μέσα στη ζωή είναι, και ο χωρισμός και ο θάνατος και τα προβλήματα συμπεριφοράς που παρουσιάζονται μέσα στην ταινία. Όμως στέκομαι στα έξυπνα κωμικά στοιχεία αυτής της ταινίας και στο αναμενόμενο happy end, που με κάνει να αισθάνομαι και να σκέφτομαι ότι όλα μέσα στη ζωή είναι και θα πρέπει να έχουμε δύναμη και κουράγιο για να τα ξεπεράσουμε, γιατί η ζωή είναι σαν ένα νόμισμα που έχει δύο όψεις. Τη μία θα αντιμετωπίζουμε δυσκολίες και την άλλη θα έρχονται και οι ευχάριστες στιγμές και τότε οι δυσκολίες θα φαίνονται ή ανούσιες ή τουλάχιστον μικρής σημασίας ή θα σκεφτούμε ότι τώρα είναι μια καλή περίοδος στη ζωή μας.

Γιατί να σας πω και κάτι; Οι πολλές καλές στιγμές εμένα με ανησυχούν… χαχαχα (ναι το ξέρω δεν είμαι καλά).

Και κλείνοντας, θα σας μεταφέρω κάποια λόγια από την τελευταία σκηνή. «Ο μόνος τρόπος να καταλάβεις την τρέλα μου ήταν, κάνοντας κάτι τρελό και εσύ…Σε ευχαριστώ. Σε αγαπάω. Το ήξερα από τότε που σε συνάντησα. Συγγνώμη που μου πήρε τόσο καιρό να το πω. Απλά σκάλωσα.» και «Ο κόσμος θα σου σπάσει την καρδιά 10 φορές μέχρι την Κυριακή. Είναι σίγουρο. Και δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό ή την τρέλα μέσα μου και μέσα σε όλους. Αλλά μάντεψε…η Κυριακή είναι ξανά η αγαπημένη μου μέρα. Σκέφτομαι τα πάντα που έκαναν όλοι για μένα και νιώθω τυχερός»(άλλο επίλογο είχα ετοιμάσει αλλά τον πήρε η αρχισυντάκτρια-φίλη για το post με τις ευχές)

                                                                           Xo xo, Κρουέλα.

Δείτε ακόμα: Silver Linings Playbook (2012)! - κριτική

Μικρά Αγγλία (2013)!

Ένα νησί που ζει από τη θάλασσα και ερημώνεται από αυτή. Η νέα ταινία του Παντελή Βούλγαρη και σενάριο της  Ιωάννας Καρυστιάνης, βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο της, γυρισμένη στην Άνδρο.

Τέλη της δεκαετίας του 1920. Μία οικογένεια, δύο αδερφές, ένα σπίτι, ένας έρωτας κι η θάλασσα. Η Όρσα είναι ερωτευμένη με τον Σπύρο. Εσωστρεφής και μέσα σε μία μικρή κοινωνία που "μιλάει", εκείνη κρατά καλά κρυμμένο τον έρωτά της, μέχρι τη στιγμή που ο Σπύρος αποφασίζει να τη ζητήσει σε γάμο. Η μητέρα της, "καπετάνιος" του σπιτιού, καθώς ο πραγματικός καπετάνιος, ο σύζυγός της, λείπει συνέχεια στη θάλασσα, αρνείται. Σκληρή και υπερπροστατευτική με το συμφέρον της οικογένειας, έχει άλλα σχέδια. Θέλει να την παντρέψει με έναν πλούσιο πλοιοκτήτη. Ο καιρός περνά και ο Σπύρος επιστρέφει στο νησί ως καπετάνιος πια και ζητά σε γάμο τη μικρή αδερφή της Όρσας, τη Μόσχα. Η Μόσχα, ένα κορίτσι γεμάτο αισιοδοξία, φιλοδοξίες και όνειρα να φύγει από το νησί. Ένα σπίτι… ένα διώροφο σπίτι… Με την Όρσα να μένει στον κάτω όροφο και τη Μόσχα στον επάνω. Η μεγάλη αντίθεση στις ζωές των δύο γυναικών που χωρίζονται μόνο από μία σειρά μονά σανίδια. Η Μόσχα ευτυχισμένη στον έρωτά της για τον Σπύρο, αγνοώντας το παρελθόν και η Όρσα να παλεύει με τις μνήμες του παρελθόντος και τους ήχους του παρόντος.

Μ’ ένα πολύ καλό καστ ηθοποιών και τις δύο πρωταγωνίστριες, Πηνελόπη Τσιλίκα και Σοφία Κόκκαλη, να ξεχωρίζουν, με εξαιρετική φωτογραφία που αποκαλύπτει μία εικόνα στο χρόνο και αναδεικνύει το φυσικό τοπίο της Άνδρου, και με τη σκηνή του ξεσπάσματος της Όρσας να είναι μία από τις καλύτερες του ελληνικού σινεμά των τελευταίων ετών. Φέροντας τη "γεύση" δραματουργικά και την ατμόσφαιρα ενός ψυχογραφήματος της κλασικής ελληνικής λογοτεχνίας, παρουσιάζει κι αναπτύσσει τόσο τους χαρακτήρες όσο και την ατμόσφαιρα της εποχής στο νησί.

Είναι η μοίρα, τελικά, που μας ορίζει; Η σωστή στιγμή; Ή οι δικές μας επιλογές;

Αν εξαιρέσει κανείς κάποιες υπερβολές (όπως στη σκηνή της εξομολόγησης της Όρσας στην Μόσχα) και την ίσως λίγο παραπάνω μεγάλη διάρκεια, πρόκειται για μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και αξιόλογες προσπάθειες των τελευταίων ελληνικών ταινίων.

Δείτε ακόμη: Μικρά Αγγλία-Krouela's view