Allo, allo,
Τι μου κάνετε blogφιλαράκια μου; Πώς περνάτε; Ξέρω, χάθηκα,
αλλά με όλα όσα γίνονταν που να βρω το κέφι και τη διάθεση για να γράψω. Όμως,
η ζωή συνεχίζεται και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό.
Μέσα σε όλο αυτό τον χαμό, εγώ αποφάσισα
να δω μια ταινία που το τρέιλερ της με είχε «τραβήξει» και προβληματίσει. Και
την είδα! Και τι κατάλαβα; Οεο… Προβληματίστηκα ακόμα πιο πολύ. Ήξερα ότι οι
ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες και ότι θέλουν πολλή δουλειά κι από τις δύο
πλευρές. Υπομονή, επιμονή, εμπιστοσύνη, ειλικρίνεια, αμοιβαίες υποχωρήσεις,
αγάπη, μα πάνω από όλα θέληση. Θέληση για να πετύχει αυτό που χτίζεται. Τα γερά
θεμέλια άλλωστε είναι αυτά που θα το κάνουν να πετύχει και να έχει διάρκεια.
Ας αρχίσω όμως να σας αποκαλύπτω
στοιχεία. Εκείνος με μουστάκι και γυαλιά, έχει χωρίσει από μια σχέση και
εργάζεται σε μια εταιρεία…συγγραφής θα πω. Εκείνη, ξανθιά, πληθωρική, με λάγνα
φωνή που εργάζεται σε εταιρεία ηλεκτρονικών προϊόντων. Αυτά θα μπορούσα να πω
για εκείνη; Λάθος κρατείστε μόνο τη λάγνα φωνή, γιατί δεν τη βλέπουμε ποτέ,
μόνο την ακούμε.
Σε ένα όχι τόσο μακρινό μέλλον στο Λος
Άντζελες, ο Θέοντορ Τουόμπλι, ένας μοναχικός και ιδιαίτερος άντρας, βγάζει τα
προς το ζην γράφοντας προσωπικά γράμματα για λογαριασμό άλλων. Μόνος και
πληγωμένος μετά από μια μακρόχρονη σχέση, αποφασίζει να αγοράσει ένα προηγμένο
λειτουργικό σύστημα, το οποίο υπόσχεται ότι ανταποκρίνεται στις προσωπικές
ανάγκες κάθε χρήστη, καθώς αποτελεί μια διαισθητική και μοναδική οντότητα από
μόνη της. Ενεργοποιώντας το, γνωρίζει τη «Σαμάνθα», μια χαρούμενη γυναικεία
φωνή που αποδεικνύεται διορατική, ευαίσθητη αλλά και εξαιρετικά αστεία. Όταν
όμως οι ανάγκες και οι επιθυμίες της μεγαλώνουν, σε συνδυασμό με τις δικές του,
η φιλία τους βαθαίνει και μια ασυνήθιστα ρομαντική διάθεση αναπτύσσεται μεταξύ
τους.
Ο Χοακίν Φοίνιξ και η Σκάρλετ Γιόχανσον,
στο HER μας
δίνουν μια αυθεντική ιστορία αγάπης, η οποία εξερευνά την εξέλιξή της φύσης της
αγάπης και τους κινδύνους της μοναξιάς στο σύγχρονο κόσμο. Ο Σπάικ Τζόνζι, ως
σκηνοθέτης, θέλει να δώσει μια ασυμβίβαστη ματιά στη φύση της αγάπης και
χαρακτηριστικά έχει δηλώσει: «Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις σε μια σχέση,
είναι η απόλυτη ειλικρίνεια και η πίστη, και να επιτρέπεις στον άνθρωπο που
αγαπάς να είναι ο εαυτός του. Συνεχώς μεγαλώνουμε και αλλάζουμε, οπότε το
ερώτημα είναι, πως επιτρέπεις στον άλλο την ελευθερία να είναι ο εαυτός του,
στιγμή τη στιγμή, μέρα τη μέρα, χρόνο το χρόνο; Και να συνεχίζεις να αγαπάς
αυτό που είναι;»
Αυτό ακριβώς για μένα είναι που χαλά τις
σχέσεις. Είτε δεν παρουσιάζουμε στον άλλο που πραγματικά είμαστε, είτε δεν
κατάφερε ο άλλος να μας αλλάξει, να μας «διορθώσει», να μας κάνει έτσι όπως θα
ήθελε. Πόσο λάθος! Αποφασίζεις να είσαι με τον άλλο γι’ αυτό που είναι, όχι γι’
αυτό που θα ήθελες να είναι ή να τον κάνεις. Τον αγαπάς με τα καλά και τα κακά
του, τα θετικά και τα αρνητικά. Άλλωστε, κανείς δεν είναι τέλειος. Κι ενώ στην
αρχή λατρεύεις τα μειονεκτήματα του άλλου, ξαφνικά σου φαίνονται ενοχλητικά.
ΓΙΑΤΙ; Γιατί πλέον δεν μπορείς. Γιατί δεν είσαι πλέον ερωτευμένος. Γιατί δεν
κατάφερες να «φτιάξεις» τον άλλο στα μέτρα σου. Γιατί απλά σε ενοχλούν.
Έχοντας ζήσει τη μοναξιά στο πετσί μου, με
δική μου επιλογή, η ταινία αυτή με προβλημάτισε. Έχουν γίνει τόσο δύσκολες οι
ανθρώπινες σχέσεις που δεν μπορούμε να βρούμε κάποιον; Κάποιον να μιλήσουμε, να
μας καταλάβει, να κάνουμε καφρίλες, να συζητήσουμε για ό,τι προκύψει, να
ερωτευτούμε και γιατί όχι να αγαπήσουμε. Όταν επέλεξα τη μοναξιά, το έκανα
γιατί το είχα ανάγκη. Όταν όμως δεν την ήθελα άλλο, ήταν δύσκολο να
προσαρμοστώ, να δεχτώ τα νέα δεδομένα. Κι ακόμα και τώρα υπάρχουν στιγμές που
λόγω της προηγούμενης μοναξιάς, έρχομαι σε δύσκολη θέση σε κοινωνικές συνήθως
εκδηλώσεις. Λέτε όμως να φτάσουμε στο σημείο που δεν θα ανεχόμαστε κανέναν κι
αντίστοιχα δεν θα μας ανέχεται εκείνος και έτσι θα μας ανέχεται μια μηχανή, ένα
λειτουργικό σύστημα; Απαπαπαα , εγώ δεν μπορώ έτσι. Θέλω να νιώθω τον άλλο, να
τον αισθάνομαι, δηλαδή να τον αντιλαμβάνομαι μέσω των αισθήσεών μου.
Να βρεις έναν άνθρωπο να μπορείς να μιλάς.
Να του μιλάς για τις μαύρες σου, για τα όνειρα και τις φιλοδοξίες σου. Να τον
αγκαλιάζεις και να κουμπώνεις. Να βρεις έναν άνθρωπο να σέβεται αυτό που είσαι
και να σε αγαπά με πράξεις. Να σε κάνει να ονειρεύεσαι, να χαμογελάς με πάθος,
να κοιμάσαι ήρεμα και να ζεις δυνατά. Που θα βρει τα κουμπιά σου, θα σε ηρεμεί
και θα νιώθεις έτοιμος να περάσεις τις δύσκολες μέρες μαζί του. Αυτές που θα σκουπίζει τα δάκρυά
σου και θα σε σκεπάζει. Να το θυμάσαι πάντα πως όσο πιο ψηλά τα ιδανικά σου,
τόσο πιο κοντά σε αυτόν…
Δείτε ακόμη: Her (2014)
