Μικρά Αγγλία-Krouela's view!

Allo,allo

     Τι μου κάνετε blogφιλαράκια μου; Πώς περνάτε; Ζεσταίνεστε; Κάνετε μπανάκια; Εγώ αισίως και με πολύ θάρρος έχω κάνει 4 ολόκληρα και έχω αυτό το τροπικό μαύρισμα που παίρνω κάθε καλοκαίρι-χαχααχαχχαχαχα. Πλάκα σας κάνω δεν μαυρίζω σχεδόν ποτέ όσα μπάνια και να κάνω, δεν θα γίνω ποτέ Ψινάκης το έχω πάρει απόφαση. Πριν σας είπα ότι με θάρρος τα έκανα αυτά τα 4 μπάνια, γιατί η θάλασσα τουλάχιστον εκεί που πηγαίνω εγώ είναι ολίγον κρύα ακόμη, περίεργο για τέτοια εποχή. Είμαι σαν τους παππούδες που βρέχουν τα μπράτσα, το στέρνο και σιγά σιγά την περιοχή της κοιλιάς, η οποία από το κρύο μπαίνει μέσα και αισθάνεσαι τουλάχιστον Τουίγκι.

      Και καθώς είμαστε πλέον στην καρδιά –λέμε τώρα-του καλοκαιριού είπα να κάνω τη χάρη στο αφεντικό-αρχισυντάκτρια- φίλη που με πρήζει τόσους μήνες και την είδα. Ποια; θα ρωτήσετε…την ελληνική ταινία που τόσο μου είχε επαινέσει, όχι τίποτα απλά θέλω να με φιλοξενήσει χωρίς γκρίνια τώρα που θα της ανέβω και να μην την βγάλω ούτε στη μπανιέρα ούτε στο σπιτάκι του σκύλου.

     Έτσι λοιπόν είδα –επιτέλους- τη Μικρά Αγγλία του Παντελή Βούλγαρη που είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Ιωάννας Καρυστιάνη,  και μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη μία από τις πιο συγκλονιστικές ιστορίες της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, με φόντο την Άνδρο. Ο Βούλγαρης με διεισδυτική και στοχαστική ματιά αφηγείται κινηματογραφικά μία ιστορία, που φωτίζει τις σκιές της καθημερινότητας, τα κρυμμένα μυστικά, τις ταραγμένες σχέσεις και το κόστος της υποταγής.

    Ένα σπίτι, ένα μυστικό, ένας άνδρας, δύο αδελφές... Η 20χρονη Όρσα είναι παράφορα ερωτευμένη με τον υποπλοίαρχο Σπύρο Μαλταμπέ. Κλειστός χαρακτήρας δεν αποκαλύπτει το μυστικό της σε κανέναν. Η μικρότερη αδελφή της, Μόσχα, δυναμική και γεμάτη όνειρα θέλει να φύγει από την Άνδρο, να αποδράσει από τη μοίρα των γυναικών του νησιού να παντρεύονται ναυτικούς που όλο λείπουν ή θαλασσοπνίγονται. Για τη μητέρα τους, Μίνα, σύζυγο καπετάνιου που προτιμά το Ατλάντικο Σουρ από το σπίτι του, ο έρωτας είναι κακός μπελάς και πόνος. Παρακάμπτοντας τα αισθήματα των κοριτσιών της, συνωμοτεί, αξιοποιεί γνωριμίες και τις παντρεύει με γνώμονα το συμφέρον. Την Όρσα με τον πλοιοκτήτη και καπετάνιο Νίκο Βατοκούζη και λίγο αργότερα τη Μόσχα με τον καπετάνιο πλέον Σπύρο, αναστατώνοντας έτσι επικίνδυνα την οικογενειακή καθημερινότητα.  Αθελά της ναρκοθετεί το ίδιο της το σπιτικό. Το διώροφο που έχτισε με τα εμβάσματα του άντρα της. Στο κάτω σπίτι η Ορσα. Στο πάνω η Μόσχα. Αυτό το διώροφο θα αποτελέσει την προσωπική φυλακή για τα βάσανα της Όρσας, αφού ήταν αναγκασμένη να ακούει τις προσωπικές στιγμές της αδελφής της με τον άνθρωπο που αγάπησε όσο τίποτα άλλο στον κόσμο.

     Τα 3 παιδιά που έκανε η Όρσα με τον Νίκο- Μάξιμο Μουμούρη- δεν ήταν αρκετά ώστε να καλύψουν την αγάπη και τον έρωτα που ένιωθε. Η σκηνή που με ανατρίχιασε, που με συγκίνησε ήταν η στιγμή της σπαρακτικής κραυγής της Όρσας, όταν έγινε γνωστό ότι ο Σπύρος ο άντρας της αδελφής της, ο άντρας με τον οποίο η ίδια ήταν ερωτευμένη από την εφηβεία της, πνίγηκε. Από κει και πέρα αρχίζει η δική της κατηφόρα. Είναι αποδεδειγμένο ότι όταν κάποιος χάνει έναν δικό του άνθρωπο και δεν μπορεί να δεχτεί την απώλεια και αρνείται να συνεχίσει να ζει, ο δρόμος για το «τέλος» είναι  προδιαγε-γραμμένος, όπως και ο δικός της, αφού έχει παραδοθεί και αρνείται να ορθοποδήσει ακόμα και για τα ίδια της τα παιδιά.

     Οι ερμηνείες εκπληκτικές, η σκηνοθεσία και η μουσική μοναδική, τα κοστούμια εντυπωσιακά (βρήκα το νυφικό μάλλον το είδος νυφικού που μου αρέσει αλλά δεν ξέρω αν θα μου πηγαίνει-χαχαχα για όσους το έχετε δει της Όρσας μου άρεσε περισσότερο από της Μόσχας). Η Άνδρος του 1930 μαγευτική με απόμερες και απόκρημνες  ακρογιαλιές- η Μενεγάκη  θα τις έχει ανακαλύψει όλες.

    Το άσμα λέει «μια γυναίκα δύο άντρες κομπολόι δίχως χάντρες», θα το παραλλάξω για την ταινία αυτού του post «ένας άντρας δύο γυναίκες κομπολόι δίχως χάντρες». Δύσκολη κατάσταση ομολογώ  και περισσότερο δύσκολη όταν αυτές οι δύο γυναίκες είναι αδελφές. Βέβαια, το μεγάλο φταίξιμο εγώ προσωπικά δεν το ρίχνω στις αδελφές αλλά σε αυτή τη μάνα. Γιατί; Γιατί γνώριζε ότι η κόρη της η μεγάλη ήταν ερωτευμένη με τον Σπύρο αλλά δεν την άφησε να τον παντρευτεί γιατί δεν ήταν καπετάνιος, αργότερα όμως που έγινε πάντρεψε τη μικρή της κόρη μαζί του, γνωρίζοντας ότι αυτό ίσως να αποβεί μοιραίο κάποια στιγμή στο μέλλον.

     Είναι μια ταινία που αξίζει να τη δείτε, μπορεί να είναι λίγο μεγάλη για ελληνική ταινία, αλλά είναι από τις πιο καλές ελληνικές ταινίες του 21^ου αιώνα. Μεταφέρει με γλαφυρό τρόπο τη ζωή της κλειστής ελληνικής κοινωνίας που θα μπορούσε κάλλιστα να αντιπροσωπεύει το σημερινό μικρόκοσμο, γιατί δυστυχώς οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Τα ήθη, τα έθιμα αποτελούν στοιχεία του πολιτισμού κι επειδή θέλουν να διατηρούν τον πολιτισμό  αναλλοίωτο, το κάνουν και θα το κάνουν με οποιοδήποτε τρόπο.

    Και θα κλείσω γράφοντας αυτό που μου είχαν πει κάποτε ότι «Αγάπη είναι να αφήνεις το παρελθόν σου πίσω, να χάνεσαι στο παρόν και να εύχεσαι το μέλλον σου να μην είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από το παρόν σου» γιατί «αγάπη σημαίνει να αφήνεσαι στον άλλον χωρίς εγγυήσεις, και να δίνεις στον άλλον την ελπίδα ότι θα δώσεις σε αυτόν που αγαπάς την αγάπη. Η αγάπη είναι μία πράξη πίστης, και όποιος δεν μπορεί να πιστέψει, δεν μπορεί και να αγαπήσει.»

                                                                       Xoxo,Κρουέλα.

Δείτε ακόμη:Μικρά Αγγλία (2013)