A walk to remember-Krouela's view!

«Η αγάπη είναι μακρόθυμη και γεμάτη από ευμένεια.

Δεν είναι ζηλότυπη. Η αγάπη δεν καυχάται, δεν είναι αλαζονική.

Δεν κάνει ποτέ ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της.

Δεν ερεθίζεται από προσβολές και δεν είναι μνησίκακη.»

Allo, allo,

    Τι μου κάνετε blogφιλαράκια μου; Πώς περνάτε; Φθινοπώριασε καθόλου στον τόπο σας; Εγώ την αλήθεια μου θα την πω, ακόμα με τα καλοκαιρινά είμαι, το βραδάκι βέβαια χρειάζομαι μια ζακετούλα, αλλά οκ μέσα Οκτωβρίου είμαστε…ας αρχίσει σιγά σιγά… ααααα όχι ακόμα με βροχές όμως, γιατί δεν έχω αξιωθεί να πάω να πάρω μια ομπρέλα, αποτελείωσα την περσινή και όλο το ξεχνάω…

    Για τη σημερινή ταινία σας έχω βάλει ήδη στο κλίμα, με τα στιχάκια που παρέθεσα στην αρχή. Σκεφτόμουν ποια ταινία να δω για να σας γράψω και ενώ έχω μια ολόκληρη λίστα από ταινίες κατέληξα σε αυτή. Είμαι που λέτε το πρωί στην τράπεζα  περιμένω το νούμερο μου ακούγοντας Ζουγανέλη στα ακουστικά και σκεφτόμενη ποια ταινία να δω (ναι κάνω 3 πράγματα ταυτόχρονα και περιμένω και ακούω και σκέφτομαι) και τσουπ μου ήρθε στο μυαλό. Την είδα για πρώτη φορά μόλις πριν λίγους μήνες, ενώ είναι ταινία του 2002, και είναι τολμώ να πω από τις λίγες ταινίες που με κάνουν να κλαίω τόσο. Μα θα μου πείτε τώρα, πας καλά, κάθεσαι και βλέπεις ταινίες που σε κάνουν να κλαις; Ωωωω ναι…ανήκω σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων που τη «βρίσκουν» αν θέλετε με αυτού του είδους τις ταινίες. Αλλά και πάλι εγώ κλαίω, ο άλλος μπορεί και να μην κλάψει…

     Την είδα λοιπόν θεωρώντας ότι είναι μια ταινία ροζ, φούξια…άντε κόκκινη. Ο καθένας μπορεί να τοποθετήσει όπου θέλει το «A walk to remember» με τη Mandy Moore και τον Shane West δηλ. με τη Jamie  και τον Landon από το Beaufort. Συμμαθητές από το νηπιαγωγείο, στην ίδια τάξη. Εκείνος ένας από τους famous του σχολείου, εκείνη η κόρη του αιδεσιμότατου, σεμνή ταπεινή, έξυπνη και με ένα…θανάσιμο μυστικό. Το θεατρικό έργο, στο οποίο είναι υποχρεωμένος να παίξει λόγω της ανάρμοστής συμπεριφοράς του, θα σταθεί η αιτία για να έρθει κοντά με τη Jamie, η οποία τον είχε προειδοποιήσει να μην την ερωτευτεί. Αυτός άλλωστε ήταν και ο όρος της για να τον βοηθήσει με τα λόγια του ρόλου του.

      Όρος που αρχικά φαινόταν εύκολος να τηρηθεί, στη συνέχεια όμως παραβιάστηκε, όπως οι πολιτικοί μας λένε ότι δεν θα μπουν άλλοι φόροι. Την ερωτεύτηκε, την αγάπησε, έκανε τα πάντα για αυτή, έκοψε τα πάρε δώσε με τους φίλους του, που τη ρεζίλεψαν. Τώρα θυμήθηκα τα λόγια του Αλέξη από το «Παρά πέντε», όταν έκανε ερωτική εξομολόγηση στη Ντάλια. Της είχε πει λοιπόν, ότι: « εγώ είμαι ερωτευμένος μαζί σου, γιατί δεν υπάρχει στιγμή της ημέρας που να μην σε σκέφτομαι, γιατί θα έκανα τα πάντα για σένα, θα έχανα τα πάντα για σένα, θα άφηνα τα πάντα για σένα, γιατί δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα». Αυτό ήταν μια παρένθεση- προσφορά του καταστήματος. Και αποκαλύφθηκε το μυστικό της. Δεν θα σας το πω όμως… θα προσπαθήσω δηλαδή, γιατί δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί το άρθρο.

     Θα μπορούσα κάλλιστα να συνεχίσω να σας μιλάω για το love story τους, αλλά ξέρετε κάτι; Η δεύτερη φορά που το είδα με βοήθησε να συνειδητοποιήσω ότι αυτή η ταινία μιλά και για άλλα πράγματα. Περνά μηνύματα αισιοδοξίας, ελπίδας. Η καλή, ταπεινή και θρησκευόμενη Jamie δέχτηκε την αλαζονική συμπεριφορά του Landon, τον χλευασμό του για τη συντηρητική της ενδυμασία, την ειρωνεία του. Και όλα αυτά, γιατί έβλεπε κάτι στον Landon. Κάτι που μόνο εκείνη κατάφερε να του το εξωτερικεύσει και να του δώσει να καταλάβει, ότι αξίζει να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Γιατί στην ουσία αυτό ήταν. Ένας καλός άνθρωπος, που αγαπάει τους ανθρώπους γύρω του, ακόμα και τον πατέρα του που εγκατέλειψε τον ίδιο και τη μητέρα του. Δίνεται ολοκληρωτικά και δίνει τα πάντα για να δει τους δικούς του ευτυχισμένους. Κι αυτό το κάνει στη Jamie. Της δίνει τον ουρανό με τα άστρα, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ίσως λόγω της αλαζονείας του δεν μπορούσε και δεν ήθελε να παραδεχτεί εξ αρχής ότι ήταν ερωτευμένος με ένα τέτοιο κορίτσι.

      Εκείνη όμως βλέπει το καλό στους ανθρώπους. Ακόμα και σε ανθρώπους, που δείχνουν έναν άλλο εαυτό και φέρονται με μια συμπεριφορά που τους κάνει να διαφοροποιούνται ώστε να «εξουσιάζουν», ήθελε τουλάχιστον να ελπίζει ότι κατά βάθος, όσο βάθος κι αν χρειαστεί,  είναι καλοί άνθρωποι. Ακόμη, του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία για να του αποδείξει, ότι όντως αξίζει ως άνθρωπος, ως προσωπικότητα. Γι’αυτό και κάποια στιγμή του είπε το εξής «Ανακάλυψε ποιος είσαι και κάνε το επίτηδες». Μαγική κουβέντα.

     Ξέρετε κάτι, άνθρωποι είμαστε σφάλματα κάνουμε, μικρά, μεγάλα, με συνέπειες άλλοτε ήπιες και άλλοτε σοβαρές. Το θέμα δεν είναι να μην κάνουμε λάθη, γιατί μέσα από αυτά μαθαίνουμε, αλλά όταν τα κάνουμε, να συνειδητοποιούμε ότι ήταν λάθος και να προσπαθούμε να μην το επαναλάβουμε. Ξεκινάμε λοιπόν, με το να πούμε συγγνώμη σε όσους έχουμε πληγώσει με τη συμπεριφορά μας και να την εννοούμε όταν θα τη λέμε. Εννοείται φυσικά ότι δεν επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη, καταντάει βαρετό και κουραστικό. Μαθαίνουμε μέσα από αυτά, όσο σκληρά κι αν είναι. Μαθαίνουμε να λέμε συγγνώμη και φυσικά να τη δεχόμαστε, να δίνουμε μια δεύτερη και τρίτη, άμα λάχει, ευκαιρία, σε ανθρώπους που βλέπουμε ή που αισθανόμαστε ότι την αξίζουν, ότι αξίζουν να είναι στη ζωή μας. Κι αν είχαν βγει να ξαναμπούν, γιατί πλέον αισθανόμαστε ότι έχουν αλλάξει, ότι έχουμε αλλάξει, ότι πλέον οι συνθήκες της ζωής μας είναι τέτοιες, ώστε να είναι ο ένας στη ζωή του άλλου. Γιατί μπορεί εμείς να είμαστε αυτοί που ζητούν απεγνωσμένα συγχώρεση και θα θέλαμε να μας δοθεί μια δεύτερη(;) ευκαιρία.

   Κλείνοντας, θα σας μεταφέρω τα λόγια μεγάλων προσωπικοτήτων σχετικά με τη συγγνώμη, αλλά πριν από αυτό να σας πω ότι αξίζει να ζητάτε συγγνώμη, αλλά και να δίνετε. Το έχω κάνει, έχω συγχωρέσει, αλλά έχω κάνει κι εγώ λάθη κι ελπίζω όμως πως μια μέρα θα γίνει δεκτή και η δική μου η συγγνώμη. Υπομονή και επιμονή χρειάζεται.

«Η ικανότητα να συγχωρείς είναι προσόν του δυνατού. Οι αδύναμοι ποτέ δεν συγχωρούν.» Γκάντι

«Να αγαπάς την αλήθεια αλλά να συγχωρείς το λάθος.» Βολταίρος

«Ποτέ μη ζητάς συγγνώμη επειδή εκδήλωσες τα συναισθήματά σου. Όταν το κάνεις αυτό, ζητάς συγγνώμη για την αλήθεια.» Burke

«Οι άντρες ξεχνούν αλλά ποτέ δεν συγχωρούν. Οι γυναίκες συγχωρούν αλλά ποτέ δεν ξεχνούν.» Βενιαμίν Φραγκλίνος

«Αυτός που δεν μπορεί να συγχωρέσει τους άλλους, γκρεμίζει τις γέφυρες που θα χρειαστεί ο ίδιος για να περάσει. Γιατί κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη να τον συγχωρούν» Fuller

«Να συγχωρείς σημαίνει να ξεχνάς, παρόλο που θυμάσαι.» Χάμερσκελντ

«Να κατηγορείς τον εαυτό σου, όπως κατηγορείς τους άλλους. Να συγχωρείς τους άλλους, όπως συγχωρείς τον εαυτό σου» Ανώνυμος

                                                                               Xoxo, Κρουέλα.

P.S. Ξαδέλφη, πρόσεξα πολύ τις προτάσεις μου, ελπίζω να μην είναι τόσο μεγάλες όσο της… (θα σας πω άλλη φορά!)