Whiplash-Krouela's view!

Allo,allo,

Τι μου κάνετε blogφιλαράκια μου; Πως μου είστε; Ο Μάρτης μπήκε, το θέμα είναι αν μπήκε η άνοιξη, γιατί ο χειμώνας φέτος σαν να παρακάθισε… Που λέτε φέτος έβαλα και μάρτη στο χέρι, καιρό είχα να βάλω μην σας πω και από το δημοτικό (μπορεί και από το νηπιαγωγείο, χαχαχαχα).

Ξέρω ότι έχω καιρό να σας γράψω, αλλά δεν προλαβαίνω, τρέχω και από ό,τι κατάλαβα οι 24 ώρες δεν μου φτάνουν. Κάτι πρέπει να γίνει γι’ αυτό, να μεγαλώσει η μέρα, να αποκτήσει περισσότερες ώρες, δεν ξέρω κάτι πάντως πρέπει να γίνει. Που λέτε παρ’ όλο που δεν σας γράφω όσο θα ήθελα, έχω δει αρκετές ταινίες, φετινές και πιο παλιές. Από τις οσκαρικές σας συστήνω ανεπιφύλακτα, μην σας πω ότι θα σας βάλω με το ζόρι να δείτε τη «Θεωρία των Πάντων» (που αν δεν έπαιρνε το όσκαρ πρώτου ανδρικού θα έκανα το υπερατλαντικό μόνο και μόνο για να τους δείρω), το «Παιχνίδι της μίμησης» (πόση ευφυία μαζεμένη θεέ μου, αισθάνθηκα ντροπή), τον «Ελεύθερο σκοπευτή» (αληθινή ιστορία, που μπορεί να συγκινήσει άνετα), το «Whiplash» (δεν θυμάμαι τον ελληνικό τίτλο αυτή τη στιγμή), το «Selma» (εξαιρετική η Oprah, η οποία έφαγε το ξύλο της ζωής της), τον «Αλύγιστο» (πόση ταλαιπωρία πια) και άλλες πολλές.

Με αφορμή τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, θα σας μιλήσω για μία ταινία που ανέφερα πιο πάνω, το “Whiplash”.  Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός νέου και ταλαντούχου ντράμερ, ο οποίος φοιτά σε ένα από τα καλύτερα μουσικά σχολεία της χώρας. Εκεί τα όνειρά του για μεγαλείο θα βρουν καθοδήγηση από έναν καθηγητή που δεν θα σταματήσει πουθενά για να αξιοποιήσει τις δυνατότητές του. Ο 19χρονος Άντριου Νίμαν θέλει να γίνει ο μεγαλύτερος ντράμερ της τζαζ στον κόσμο. Γι' αυτό το λόγο αποφασίζει να φοιτήσει στο Ωδείο Μουσικής Σέιφερ, το καλύτερο σχολείο μουσικής των Ηνωμένων Πολιτειών. Στο Σέιφερ, το να είσαι ο καλύτερος σημαίνει ότι σε έχει δεχτεί ο Τέρενς Φλέτσερ, ο καθηγητής μουσικής και σου έχει ζητήσει να συμμετάσχεις στην μπάντα του, η οποία αντιπροσωπεύει το σχολείο σε διαγωνισμούς μουσικής. Βασισμένος στην όχι και τόσο καλή πρώτη συνάντησή του, ο Άντριου βρίσκεται προ εκπλήξεως όταν ο Φλέτσερ του ζητά να ενταχθεί στην μπάντα. Ο Άντριου γρήγορα μαθαίνει ότι ο Φλέτσερ λειτουργεί με το φόβο και τον εκφοβισμό χωρίς ποτέ να συμβιβάζεται για κάτι λιγότερο του καλύτερου κάθε φορά. Το να είσαι ο καλύτερος, για τον Φλέτσερ σημαίνει όχι μόνο να παίζεις καλά αλλά να ξέρεις ότι παίζεις καλά και αν όχι, να ξέρεις τι κάνεις λάθος. Η μέθοδος διδασκαλίας του δημιουργεί μια ατμόσφαιρα φόβου για κάθε μέλος της μπάντας. Ο Άντριου όμως εργάζεται σκληρά για να γίνει ο καλύτερος. Πρέπει όμως να καταλάβει τις προτεραιότητές του στη ζωή και τι είναι πρόθυμος να θυσιάσει, για να γίνει ο καλύτερος. Το άλλο ερώτημα είναι πόση συναισθηματική κακοποίηση θα αντέξει από τον Φλέτσερ για να πετύχει το μεγαλείο, το οποίο πιστεύει ότι μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τις μεθόδους του Φλέτσερ.

Με αφορμή λοιπόν αυτή την ταινία, θα σταθώ στο θέμα του εκφοβισμού, ο οποίος μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Σίγουρα η πλειοψηφία μας (μακάρι να είμαι λάθος) έχει δεχτεί κατά τη διάρκεια της ζωής του κάποια μορφή βίας είτε λεκτική, είτε σωματική, είτε ψυχολογική, είτε από κάποιο συνομήλικο άτομο, είτε από κάποιο μεγαλύτερο. Στην ταινία βλέπουμε τον καθηγητή που θέλει όλα να γίνονται όπως θέλει και με τον δικό του πάντα τρόπο, να μη διστάζει να συμπεριφέρεται με άκαρδο, απάνθρωπο, σκληρό τρόπο.  Άλλωστε ο ίδιος γίνεται η αιτία για να χαθούν – αυτοκτονήσουν αρκετά άτομα που προσπάθησαν να αποτελέσουν μέρος της μπάντας του.

Ο τρόπος του να επιβάλλει τη θέλησή του, για να γίνει αυτό που θέλει, είναι απόλυτος, αυταρχικός. Κι αυτό αντί να γίνει αντικείμενο κατηγορίας και καταγγελίας, δυστυχώς στενοχωρεί και οδηγεί τα θύματα σε ψυχολογικά προβλήματα και κάποιες φορές στο αδιανόητο της αυτοκτονίας. Ο Άντριου μόνο καταφέρνει να σταθεί στα πόδια του και να του αντισταθεί. Τα χέρια του ματώνουν(κυριολεκτικά και μεταφορικά) αλλά καταφέρνει να αποδείξει αυτό που θέλει. Ότι είναι ο καλύτερος, αν και ο «δάσκαλος» προσπάθησε να τον ταπεινώσει για να τον εκδικηθεί.

Πείσμα, επιμονή και επιμονή. Αυτά μου είχαν πει ότι θα έπρεπε να είναι το όπλα μου στη ζωή. Και τα χρησιμοποίησα χωρίς ποτέ να βάλω το κεφάλι κάτω. Έτσι κι εγώ είχα τη δική μου καθηγήτρια που προσπάθησε να μου κόψει τα φτερά μου, να με κάνει να διαγράψω τα όνειρα μου, με τον δικό της τρόπο, προσπαθώντας να με μειώνει, να με συγκρίνει για να με υποβαθμίσει. Και ξέρετε κάτι; Δεν πέτυχε τίποτα. Έπρεπε ακόμα να βλέπατε το ύφος της όταν στην ερώτησή της για το τι θέλω να σπουδάσω, της απάντησα νομική. Ένα ύφος γεμάτο περιφρόνηση, ότι δεν αξίζω να γίνω τίποτα, δεν έχω να προσφέρω κάτι.

Δεν της έδωσα ποτέ αυτή την ικανοποίηση. Μπορεί να μην έγινα τελικά δικηγόρος, από δική μου όμως επιλογή, επειδή άκουσα τη δική μου ηθική, αφού δεν θα μπορούσα ποτέ μου να υπερασπιστώ κάποιες συγκεκριμένες κατηγορίες ενόχων. Και ξέρετε κάτι, όταν τελικά αποφάσισα, σπούδασα και τελείωσα το ίδιο αντικείμενο σπουδών με τη συγκεκριμένη, ήταν η μόνη που συγκινήθηκε τόσο. Ούτε και οι καθηγητές που με έσπρωξαν να ακολουθήσω την κατεύθυνση που ακολούθησα και που θα τους ευχαριστώ σε όλη μου τη ζωή, δεν συγκινήθηκαν τόσο(οι γονείς παραλείπονται).

Ακούω που λένε ότι ο καθένας δείχνει την αγάπη και το ενδιαφέρον του με  διαφορετικό τρόπο. Το θέμα είναι ο τρόπος. Ο τρόπος που θα σε πλησιάσει ο άλλος και θα σου δείξει ότι κοίτα είμαι εδώ, αν χρειαστείς κάτι, εύκολο ή δύσκολο. Από την οικογένεια, τους φίλους, τον σύντροφο στη ζωή, τους συναδέλφους, την παρέα. Όλοι μας πλησιάζουν με διαφορετικό τρόπο και μας επηρεάζουν, το θέμα είναι αν εμείς θα τους αφήσουμε να μας «καθοδηγήσουν» και που. Η αγάπη θα πρέπει να είναι η κινητήριος δύναμη σε κάθε μας βήμα. Υπάρχουν τόσα άλλα που μπορεί να μας οδηγήσουν στη θλίψη, στην απογοήτευση και στα χιλιάδες άλλα προβλήματα, ψυχολογικά και μη. Άλλωστε το να αγαπάς κάποιον πραγματικά, σημαίνει δεν θα πρέπει να περιμένεις κάτι σαν αντάλλαγμα.

 Αγάπη είναι να είσαι πρόθυμος να θυσιάσεις ακόμα και τον εαυτό σου για αυτόν που αγαπάς. Αγάπη είναι να μπορείς να κατανοείς και να σέβεσαι τον άλλο και τις αποφάσεις του. Αγάπη είναι να βλέπεις κάποιον που είναι λάθος και εσύ να του δείξεις τον σωστό δρόμο.... Αγάπη είναι να αγαπάς κάποιον και να θες το καλό του και μόνο. Όταν δεν μπορείς να τον έχεις κι όμως γνωρίζεις πως ο άλλος είναι καλά κι ευτυχισμένος και να είσαι και εσύ μαζί του γιατί θες το καλό του και δεν βάζεις τον εγωισμό σου πάνω απ' όλα....

                                                                              Xoxo,Κρουέλα.

P.S. Είμαι ενάντια σε κάθε μορφή βίας, λεκτικής, σωματικής, ψυχολογικής. Μην επιτρέπετε σε κανέναν να σας μειώνει και να σας στερεί ένα από τα βασικά και αναφαίρετα δικαιώματα του κάθε ανθρώπου από τη στιγμή που γεννιέται, την ελευθερία. Αρκεί όμως η ελευθερία του ενός να μην παραβιάζει την ελευθερία του άλλου.