The Artist! (2011)

Υπόθεση: Hollywood 1927: Ο ήχος κάνει την εμφάνισή του και κυριαρχεί στη μεγάλη οθόνη. Ο μεγάλος σταρ του βουβού κινηματογράφου George Valentin βλέπει το "αστέρι" του να ξεθωριάζει. Όλα αλλάζουν, όμως, όταν στη ζωή του μπαίνει ξαφνικά η νέα, ανερχόμενη και πολλά υποσχόμενη ηθοποιός Peppy Miller!

                                                                              Μία νοσταλγική ασπρόμαυρη βουβή ταινία, φόρος τιμής στη γενέτειρα του σινεμά, που προσεγγίζει τη ζωή των ηθοποιών πίσω από τις κάμερες και τις καθοριστικές αλλαγές που έφερε το πέρασμα από τη δύναμη της εικόνας στο οπτικοακουστικό θέαμα (θυμίζοντας ίσως και κάποιες πτυχές από αληθινές ιστορίες, όπως αυτή του Charlie Chaplin). Δεν είναι τυχαίο που μία τέτοια ταινία βρίσκει το χώρο της και λάμπει σε μία τέτοια εποχή. Η μεταβατική εκείνη εποχή, αν και απομακρυσμένη χρονικά, μοιάζει και τόσο γνώριμη σε μία μεταιχμιακή περίοδο, όπως η δική μας, αφού οι ταινίες 3D κερδίζουν όλο και περισσότερο χώρο.

      Αν και η ταινία δεν έχει να προσφέρει κάτι νέο σεναριακά και τεχνολογικά, καθώς ακολουθεί τη φόρμα των πρώτων ταινιών με τους μεσότιτλους και με μόνη "σύγχρονη" πινελιά την προσθήκη μουσικής, παίρνει "χρώμα" από τις ερμηνείες των ηθοποιών (και του Uggy!). Ένα ταξίδι στην ιστορία του σινεμά ξεκινά και η ταινία φέρει την αύρα της εποχής, ενώ ο Jean Dujardin και η Berenice Bejo έχοντας κάτι από τη λάμψη των παλαιών ηθοποιών γεμίζουν τη μεγάλη οθόνη. Με τις εκφράσεις του πρωταγωνιστή, τις θεατρικές σχεδόν ερμηνείες και με τη μουσική, η απουσία του λόγου δε γίνεται αισθητή μετά από το πρώτο λεπτό. Ένα έντονο "λογοπαίγνιο" ανάμεσα στη σιωπή και τη φωνή διατρέχει όλο το έργο. Η φωτογραφία του έργου και τα κοστούμια είναι εξαιρετικά, αν και η "ιδέα" και η αύρα της ταινίας μοιάζουν να είναι που κερδίζουν το ίδιο το έργο.

     Η ταινία έχει πολλά να πει και να συγκινήσει τους κινηματογραφόφιλους, ενώ θα συστήσει μία μαγευτική περίοδο του σινεμά σε όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με αυτή.