Take Shelter! (2011)

Υπόθεση: Κάτω από την πίεση της δουλειάς, των υποχρεώσεων και, κυρίως, του οικογενειακού άγχους με τα προβλήματα υγείας του παιδιού του, ο Curtis (Michael Shannon) αρχίζει να βιώνει κρίσεις πανικού, που βαθμιαία εξελίσσονται σε παραισθήσεις. Για να επιβιώσει τόσο από τον τρόμο της καταιγίδας που τον στοιχειώνει, αλλά και από τους ίδιους του τους φόβους, αφοσιώνεται στην κατασκευή ενός καταφύγιου για εκείνον και την οικογένειά του.

Ο πανικός έρχεται αθόρυβα, βιώνεται με ένταση και φεύγει με ψυχικό πόνο. Έτσι δομείται και το ψυχολογικό αυτό θρίλερ. Ο φόβος ξεκινά από κάτι φαινομενικά ασήμαντο, όπως ένας εφιάλτης, που στη συνέχεια σταδιακά κυριεύει όχι μόνο την ονειρική ζωή αλλά και την πραγματικότητα. Ξεκινά έτσι μία εσωτερική μάχη του ήρωα ανάμεσα στις ψευδαισθήσεις και τη συνειδητοποίησή τους. Η μεγάλη αγάπη και το άγχος για τη φροντίδα των προβλημάτων υγείας της κόρης του αποτελούν το ερέθισμα για να ανοίξει η ¨σκοτεινή¨ πόρτα του μυαλού. Με βεβαρυμμένο παρελθόν σχιζοφρένειας στην οικογένεια, ο φόβος της επανάληψης της ιστορίας γίνεται τόσο έντονος, που η απεγνωσμένη αποτροπή του οδηγεί στην αναζωπύρωσή του. Ο μοναδικός τρόπος αποσυμφόρησης του μυαλού και του πανικού του είναι να προετοιμαστεί, με πολύ πάθος βέβαια, για την πραγματοποίηση των φόβων του. Έτσι, όταν μία απλή καταιγίδα μετατρέπεται σε ¨καταιγίδα¨ του νου, αποφασίζει να χτίσει ένα καταφύγιο για εκείνον και την οικογένειά του. Όταν οι γύρω του αρχίζουν να υποψιάζονται τι συμβαίνει η επαγγελματική και οικογενειακή του ζωή δοκιμάζεται. Μία ταινία που μιλά αλληγορικά και για τους φόβους της καθημερινότητας. Ο πρωταγωνιστής φαίνεται να αντιλαμβάνεται ¨τα υπόγεια ρεύματα¨ του πανικού και καταφέρνει να τα περάσει σε μία εσωτερική αλλά δυναμική ερμηνεία. Αν και δε λείπουν κάποια χολυγουντιανά κλισέ και το τέλος της ταινίας ίσως ατονεί το ίδιο το μήνυμά της, η ταινία αγγίζει πολλά θέματα και προβλήματα της σύγχρονης ζωής.