Titanic (1912): Το "αβύθιστο" όνειρο! (Part 1)

(Ο Τιτανικός στο Belfast)

(Οι προπέλες στο ναυπηγείο)

(Οι μηχανές)

(Οι ανελκυστήρες)

(Η πισίνα)

Σήμερα συμπληρώνονται ακριβώς 100 χρόνια από το ναυάγιο του Τιτανικού. Ο Τιτανικός (R.M.S. Titanic ή S.S. Titanic) ήταν το μεγαλύτερο και ακριβότερο πλοίο που είχε κατασκευαστεί ως τότε. Ανήκε στην οικογένεια των τριών πλοίων, μαζί με το Olympia και το Britanic, που είχε παραγγείλει η εταιρία White Star Line στις 17 Σεπτεμβρίου του 1908. Το πλοίο ξεκίνησε να κατασκευάζεται στις 31 Μαρτίου του 1909 από τους Harland και Wolff στο Belfast της Αγγλίας. Η κατασκευή του διήρκησε 26 μήνες και ολοκληρώθηκε στις 2 Απριλίου το 1912. Θεωρούταν τεχνολογικό επίτευγμα και όχι άδικα. Είχε μήκος 269 μέτρα και ύψος 32 μέτρα, το οποίο μαζί με τα φουγάρα έφτανε σχεδόν τα 53 μέτρα. Θεωρήθηκε «αβύθιστο» εξαιτίας της πρωτοποριακής δομής του. Χωριζόταν από 15 στεγανά και είχε δεύτερο εσωτερικό τοίχωμα. Διέθετε 9 καταστρώματα και θέσεις για 2.435 επιβάτες και 892 άτομα πληρώματος. Παρόλα αυτά, είχε μόλις 20 σωσίβιες λέμβους με χωρητικότητα που διαφοροποιούνταν ανάλογα με την θέση τους στα 67, 47 και 40 άτομα, γεγονός που σημαίνει ότι επαρκούσαν συνολικά μόλις για 1.178 άτομα. Ήταν το πολυτελέστερο και πιο εξοπλισμένο πλοίο, καθώς διέθετε έως και γυμναστήριο, πισίνα, σπα και ιδιωτικά καταστρώματα. Γι’ αυτό δεν αποτελεί έκπληξη ότι το εισιτήριο της πρώτης θέσης κόστιζε 27 λίρες, δηλαδή 2.046 ευρώ σε σημερινή αναλογία, ενώ η ακριβότερη σουίτα έφτανε το ποσό των 870 λιρών, δηλαδή τα 77.377 ευρώ.

(Λίγο πριν σαλπάρει)

(Το Γυμναστήριο)

(Η διαδρομή)

 

Ο Τιτανικός ξεκίνησε το παρθενικό του ταξίδι το μεσημέρι στις 10 Απριλίου του 1912 από το λιμάνι του Southampton με τελικό προορισμό την New York. Στο πλοίο επιβιβάστηκαν αρχικά 922 επιβάτες, ενώ οι υπόλοιποι επιβιβάστηκαν σταδιακά από τα λιμάνια στα οποία έκανε στάση ο Τιτανικός, λίγο πριν ανοιχτεί στο Βόρειο Ατλαντικό, στο Cherbourg (Γαλλία) και Queenstown (Ιρλανδία), όπου και θεαθεί για τελευταία φορά. Ο συνολικός αριθμός των επιβατών έφτασε τους 2.224.

 Το πλοίο είχε αναπτύξει σχεδόν τη μέγιστη δυνατή ταχύτητά του, έπειτα από παρότρυνση του ιδιοκτήτη Joseph Bruce Ismay. Στις 14 Απριλίου λάμβαναν σε όλη τη διάρκεια της ημέρας προειδοποιήσεις από διερχόμενα πλοία για παγόβουνα τα οποία δυστυχώς αγνοήθηκαν, με τελευταία μάλιστα αυτή από το πλοίο Californian στις 22:55. Ο ασυρματιστής του Californian ενημέρωσε ότι σταμάτησαν το πλοίο εξαιτίας της πληθώρας των παγόβουνων. Δυστυχώς, οι ασυρματιστές του Τιτανικού Jack Phillips και Harold Sydney Bride ήταν απασχολημένοι με την αποστολή γραμμάτων των επιβατών, με αποτέλεσμα να σταλθεί η απάντηση «Shut up! Shut up! I am busy. I am working Cape Race.” Ο ασυρματιστής του Californian έκλεισε τον ασύρματο του πλοίου. Σε λιγότερο από μία ώρα αργότερα, στις 23:40, ο Frederick Fleet και ο Reginald Lee, οι οποίοι είχαν βάρδια, είδαν ένα παγόβουνο ακριβώς στην πορεία του Τιτανικού. Αμέσως ο Frederick Fleet χτύπησε την καμπάνα 3 φορές και τηλεφώνησε στον αξιωματικό William McMaster Murdoch. Εκείνος έκλεισε τα στεγανά και διέταξε αμέσως την στροφή του πλοίου, στην προσπάθειά του να οδηγήσει το πλοίο περιμετρικά του παγόβουνου. Δυστυχώς, ήταν ήδη αργά. Το πλοίο χτύπησε πλευρικά στην δεξιά του πλευρά, χτύπημα το οποίο προκάλεσε μεγάλο ρήγμα. Οι μηχανές σταμάτησαν. Ο αξιωματικός ενημέρωσε τον καπετάνιο Edward John Smith, ο οποίος εκείνη τη στιγμή βρισκόταν στην καμπίνα του. Προσπάθησαν εκτίμηση των ζημιών μαζί με τον σχεδιαστή του πλοίου Thomas Andrews, χωρίς να πανικοβάλουν τους επιβάτες. Η πλώρη άρχισε να πλημμυρίζει με ταχύτατους ρυθμούς. Ο Τιτανικός ήταν από τα πρώτα πλοία που χρησιμοποίησαν ως σήμα κινδύνου το S.O.S. μαζί με το παλαιότερο σήμα C.Q.D. Κανένα πλοίο όμως δεν βρισκόταν αρκετά κοντά ώστε να φτάσει έγκαιρα.

 

 

Στη συνέχεια ενημερώθηκαν οι επιβάτες και ετοιμάστηκαν για επιβίβαση στις σωσίβιες λέμβους. Με εντολή του καπετάνιου προηγήθηκαν οι γυναίκες και τα παιδία, ξεκινώντας από την πρώτη θέση. Οι πρώτες σωσίβιες λέμβοι έφυγαν με σχεδόν το μισό αριθμό επιβατών της χωρητικότητάς τους, υπό τους ήχους της ορχήστρας που συνέχιζε να παίζει. Όσο περνούσε η ώρα ο έλεγχος άρχισε να χάνεται, καθώς όλοι έκαναν τα πάντα για μία θέση. Αποτέλεσμα αυτού, ήταν στις 01:45 αξιωματικοί να ρίξουν προειδοποιητικούς πυροβολισμούς κοντά στην σωσίβια λέμβο Νο. 14. Το πλοίο είχε ήδη πάρει μεγάλη κλίση, ανασηκώνοντας την πρύμνη.  Εξαιτίας του τεράστιου όγκου νερού, το πλοίο δεν άντεξε το βάρος και έσπασε στα δύο, με το πρώτο τμήμα να αποκόπτεται. Επιζώντες αναφέρουν ότι ακούστηκαν και εκρήξεις από το μηχανοστάσιο.  Στις 15 Απριλίου και ώρα 02:20 ο Τιτανικός χάνεται για πάντα στο βυθό του Ατλαντικού, έχοντας ακόμη πάνω του σχεδόν 1.000 ανθρώπους. Οι περισσότεροι που βρέθηκαν στα παγωμένα νερά του ωκεανού πέθαναν από υποθερμία, περιμένοντας τις σωσίβιες λέμβους να γυρίσουν. Οι σωσίβιες λέμβοι άργησαν να επιστρέψουν εξαιτίας του φόβου πανικού και βύθισής τους από υπερβολικό βάρος. Όταν γύρισαν έκαναν τα πάντα για την εύρεση επιζώντων αλλά ήταν αργά. Ο απολογισμός ήταν τραγικός… μόλις 710 σώθηκαν συνολικά από τους 2.224. Τα ξημερώματα τις σωσίβιες λέμβους βρήκε το πλοίο Carpathia, ενώ το πλοίο Californian επέστρεψε στον τόπο του ναυαγίου για να μαζέψει όσους είχαν πέσει στη θάλασσα. Δυστυχώς, τα περισσότερα σώματα δεν βρέθηκαν ποτέ. 1514 ψυχές έχασαν την ζωή τους μέσα σε λίγες ώρες. Το ναυάγιο κατατάσσεται στην έβδομη θέση της λίστας με τα πολύνεκρα ναυάγια όλων των εποχών σε περίοδο ειρήνης.

(Για το ταξίδι της επιστροφής)

(Το τελευταίο μενού)

   Ο αντίκτυπος του ναυαγίου και οι αντιδράσεις ήταν τεράστιες! Ο κόσμος απαιτούσε απαντήσεις από την εταιρία και ο τύπος δημοσίευε οτιδήποτε είχε σχέση μ’ αυτό. Το ναυάγιο είχε επιπτώσεις και στην οικονομία, αφού στο πλοίο βρίσκονταν κάποιοι από τους πιο πλούσιους ανθρώπους, οι οποίοι είτε έχασαν την περιουσία τους στο ναυάγιο, είτε έχασαν τη ζωή τους. Αξιοσημείωτο είναι ότι το 1898 ο Morgan Robertson  στο μυθιστόρημά του Futility περιγράφει τη βύθιση ενός πλοίου με το όνομα Titan στο παρθενικό του ταξίδι ύστερα από πρόσκρουση σε παγόβουνο.

(Η απόσταση των δύο μερών)

Το Σεπτέμβριο του 1985 μία γαλλοαμερικανική ομάδα με επικεφαλή τον Robert Duane Ballard και τον Jean-Louis Michel ανακάλυψαν το ναυάγιο του Τιτανικού σε βάθος 3.784 μέτρων, με την πλώρη να βρίσκεται σε πολύ μεγάλη απόσταση από την πρύμνη.

(Η τελευταία φωτογραφία

του Τιτανικού)

(Ίσως το παγόβουνο που

χτύπησε ο Τιτανικός.

Φωτογραφία: 15/4/1912)

(Εικόνες από το Carpathia)

(Οι μηχανές)

(Η πρύμνη)

Από τη στιγμή της ανακάλυψής τους το ναυάγιο έγινε ένα από τα σημαντικότερα και γνωστότερα μνημεία της σύγχρονης ιστορίας. Πολλές εκδηλώσεις, μουσεία και εκθέσεις έχουν πραγματοποιηθεί από τότε με ευρήματα από το ναυάγιο, ενώ έχει τραβήξει και το ενδιαφέρον της επιστήμης, των μελετητών, των ιστορικών και του σινεμά. Ο θρύλος του θα ζει για πάντα.



Δείτε το δεύτερο του αφιερώματος!
Δείτε τα βίντεο: Titanic 1912, National geographic: Back to Titanic, Inside the Titanic

 

(Από τα τελευταία μηνύματα S.O.S.)

(Το πίσω μέρος του πλοίου)

(Το μπροστά μέρος του πλοίου)

(Το πλήρωμα που επέζησε)

(Η ομάδα που ανακάλυψε το ναυάγιο)

(Το τιμόνι)

(Σταμάτησε στην ώρα του ναυάγιου)

(Εικόνες από τα Carpathia)

(Η άγκυρα)

*Πηγές: wikipedia.org, imdb.com, youtube.com, google.gr και πολλά άλλα άρθρα, αφιερώματα και εκθέσεις.