The Intouchables-Krouela's View!

Allo,allo,

     Τι μου κάνετε blogφιλαράκια μου; Πώς μου είστε; Κρυώνετε; Στον τόπο σας ήρθε το κρύο; Στον δικό μου ήρθε ολίγον τι απότομα είναι η αλήθεια, και δεν έχουμε προλάβει να στρώσουμε τα χαλιά…αφήστε…

     Ξέρω ότι χάθηκα, αλλά έμπλεξα! Μια με τις δουλειές, μια με τα σήματα για την οδήγηση (που ακόμα περιμένω να δώσω), μια με την παρολίγον αμυγδαλίτιδα, να… φεύγει ο Νοέμβριος. Σαν νεράκι πέρασε.

     Κι ενώ για ακόμη μια φορά σκεφτόμουν για ποια ταινία να σας γράψω, μπερδεύτηκα. Από τη στιγμή που  η αρχισυντάκτρια-αφεντικό –φίλη με έβαλε στη διαδικασία να σας γράφω για αυτά που μου αρέσουν, όπως μου αρέσουν(!), έκατσα στο youtube  να δω κανένα τρέιλερ για ταινίες…και κατέληξα να έχω γράψει κοντά στις 2-3 σελίδες με ταινίες. Άλλες κωμωδίες, άλλες δραματικές, άλλες αισθηματικές, άλλες κοινωνικές. Άλλες που τις ξέρω μόνο εγώ, άλλες που είναι κλασικές, άλλες που τις έχουν δει όλοι κι εγώ ακόμα όχι (όπως οι Αναμνήσεις μιας Γκέισας-μην σχολιάσετε), άλλες για τις οποίες το αφεντικό με έχει πρήξει. Κοιτάζοντας λοιπόν τη λίστα μου, το μάτι έπεσε σε μια ταινία και έβαλα να θυμηθώ το τρέιλερ. Δίκαια την είχα σημειώσει. Και ευτυχώς που την είδα.

     Δεδομένου ότι είχα καιρό να σας γράψω, είχα ξεκαθαρίσει μέσα μου ότι δεν θα σας έγραφα για κάτι στενάχωρο, καταθλιπτικό. Έτσι κατέληξα, να δω μια ταινία, που με έκανε κυρίως να γελάσω και ελάχιστα να συγκινηθώ (ξέρω έχω καταντήσει γραφική, αλλά μπορώ να συγκινηθώ και με το πιο απλό πράγμα, δεν μπορώ να το διορθώσω). Για να αρχίσω λοιπόν να σας δίνω στοιχεία. Κατ’ αρχάς είναι γαλλική (αφεντικό μη λιποθυμήσεις), κατά δεύτερον έχουμε 2 εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Από τη μία ο Philippe πλούσιος Γάλλος, μεσήλικας, χήρος με μια κόρη στην εφηβεία. Από την άλλη, ο Driss ένα φτωχό νέο παλικάρι, μεγαλωμένος από τη θεία του, μπλεγμένος με τον υπόκοσμο, για να το θέσω κομψά. Προσπαθώντας λοιπόν ο Driss  να πάρει το επίδομα ανεργίας, βρίσκεται στο σπίτι του Philippe, όπου και εν τέλει εργάζεται.

       Ατάκες, γέλιο, σκέψη και προβληματισμός για τη ζωή μας. The Intouchables μια ταινία, μια ιστορία. Ο τετραπληγικός Philippe, πλούσιος, που  θα μπορούσε να είχε όποια γυναίκα ήθελε, ψάχνει για έναν άνθρωπο που θα τον περιποιείται καθημερινά, αφού η ζωή του μετά το ατύχημα άλλαξε ολοκληρωτικά και δεν μπορεί να κάνει τίποτα αν δεν είναι κάποιος άλλος μαζί του. Ο Driss νέος και επιπόλαιο, φτωχός, που έχει κάνει ακόμα και φυλακή και γι’αυτό η θεία-μαμά του είναι απογοητευμένη από τη συμπεριφορά του. Δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι, δύο εντελώς διαφορετικές πορείες ζωές, δυο εντελώς διαφορετικές νοοτροπίες. Καταλήγουν να γίνουν φίλοι, να στηρίζουν ο ένας τον άλλο, να τονώνουν την αυτοπεποίθηση τους, να βοηθούν ο ένας τον άλλο να εξελίσσεται και να βελτιώνεται ως άνθρωπος και ως προσωπικότητα.

      Η ταινία στηρίζεται σε μια πραγματική ιστορία για τη  φιλία που αναπτύχθηκε ανάμεσα στον Philippe Pozzo di Borgo  και στον φροντιστή γαλλικής και αλγερικής καταγωγής Abdel Sellou. Είναι μια ταινία κοινωνικού περιεχομένου κι όπως και οι αρχαίες τραγωδίες, περνά και μηνύματα, μας διδάσκει. Τι μας διδάσκει; Ότι η ζωή είναι θείο δώρο. Ότι πρέπει να ζούμε κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία. Ότι η φιλία είναι σημαντική στη ζωή μας. Ότι οι φίλοι είναι μια δεύτερη οικογένεια, και αρκετές μάλιστα φορές μας καταλαβαίνουν καλύτερα από την ίδια μας την οικογένεια. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε αυτό που λένε, ότι τους φίλους τους διαλέγεις, ενώ τους συγγενείς όχι.

     Μια ταινία που άξια ήταν υποψηφία για πολλά βραβεία και που βέβαια πήρε αρκετά. Το θέμα της ταινίας δεν νομίζω να ήταν να μας συγκινήσει τόσο για τους τετραπληγικούς όσο για τη σχέση που μπορεί να αναπτυχθεί σε 2 εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους. Διαφορετική ηλικία, διαφορετικό χρώμα, διαφορετικό κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, διαφορετικό τρόπο σκέψης και ζωής. Τίποτα από αυτά δε μετράει έτσι κι αλλιώς όταν αποφασίζεις να βάλεις κάποιον στη ζωή σου. Μετράει ο χαρακτήρας, η προσωπικότητά του, το πώς σου συμπεριφέρεται, το αν σου βγάζει τον αληθινό και τον καλύτερό σου εαυτό σου, όταν είστε μαζί. Φυσικά δεν θα πρέπει να προσπαθεί να σας αλλάξει αυτό που είστε, γιατί αν το προσπαθεί τότε δεν αξίζει να είναι φίλος σας και  να είναι στη ζωή σας. Μην επιτρέψετε σε κανέναν να σας αλλάξει αυτό που είστε. ΠΟΤΕ… Να έχετε γύρω σας μόνο ανθρώπους που σας αγαπούν και σας το δείχνουν…

                                                                       Xoxo, Κρουέλα.

Δείτε ακόμα: Intouchables (2011)