Allo, allo,
Τι μου κάνετε blogφιλαράκια μου; Πώς είστε; Πώς περνάτε;
Ξεκινήσατε διακοπούλες; Το ξέρω είμαι τουλάχιστον…απαράδεκτη. Έχω αρκετό καιρό
να γράψω. Χάθηκα…οκ, εξαφανίστηκα! Αλλά πραγματικά ήταν ένα πάρα πολύ δύσκολο
διάστημα. Δεν προλάβαινα να πάρω ανάσα, αλλά ως γνωστόν δεν είμαι και στα καλά
μου, οπότε μου άρεσε κιόλας.
Για να εξιλεωθώ λοιπόν στα μάτια σας, θα
σας γράψω για 2 ολόκληρες ταινίες ( τις οποίες δεν ξέρω πως, πρόλαβα και τις
είδα στον κινηματογράφο). Αμέ! Είμαι τέτοιος άνθρωπος. Και μάλιστα θα είναι
περιπετειώδεις(για τα δικά μου δεδομένα πάντα). Πωπω που να το
φανταζόσασταν ότι θα έφτανε αυτή η
στιγμή.
Η πρώτη λοιπόν είναι το Jurassic World
. Είναι μια αμερικανική επιστημονικής φαντασίας περιπέτεια σε σκηνοθεσία Colin Trevorrow . Είναι η τέταρτη δόση της σειράς ταινιών Jurassic Park . Το σενάριο γράφτηκε από τον Rick Jaffa, Amanda Silver , Derek Connolly , και Trevorrow. Στην ταινία πρωταγωνιστούν ο
Chris Pratt , Μπράις Ντάλας Χάουαρντ , Βίνσεντ ντ 'Ονόφριο , Ty
Simpkins , Νικ Ρόμπινσον , Omar
Sy , BD
Wong , και Irrfan
Χαν . Wong είναι ο μόνος ηθοποιός από οποιαδήποτε από τις
προηγούμενες ταινίες που εμφανίζεται στην
ταινία. Βρισκόμαστε λοιπόν 22 χρόνια μετά τα
γεγονότα του Τζουράσικ Παρκ , το Jurassic World λαμβάνει χώρα στο
ίδιο φανταστικό νησί της Isla Nublar, όπου πλέον ένα πλήρως λειτουργικό θεματικό πάρκο
δεινοσαύρων έχει τεθεί σε λειτουργία εδώ και δέκα χρόνια. Το πάρκο, ωστόσο, βυθίζεται στο χάος όταν ένας γενετικά
τροποποιημένος δεινόσαυρος που ονομάζεται
Indominus rex θα ξεχυθεί και θα τρέχει αχαλίνωτα σε όλο το νησί,
προκαλώντας πανικό και ταραχή.
Είναι μια ταινία με πολύ ωραία σκηνοθεσία, εξαιρετική σκηνογραφία,
ωραίους ηθοποιούς, αλλά εντάξει από ένα σημείο και μετά φαίνεται λίγο
υπερβολικό για εμένα, όλο αυτό το ψεύτικο με τους δεινόσαυρους. Όμως είναι μια
ταινία που σε κρατά και δεδομένου ότι δεν είχα ξαναδεί Jurassic movie με κράτησε, νταξ φυσικό νομίζω είναι ότι
σκιάχτηκα μια δυο φορές(οκ…3-4 φορές). Άλλωστε δεν είχα περιθώριο επιλογής,
ήθελε σινεμά, πρότεινε αυτό κι εγώ ως καλός άνθρωπος δεν έφερα αντίρρηση, γι’
αυτό και η δεύτερη ταινία για την οποία θα σας γράψω, είναι δικής μου επιλογής,
χάλασα…με παρέσυρε το τρέιλερ… ή η παρέα. χαχαχαχαχα
Και συνεχίζω στη δεύτερη ταινία. Το
τρέιλερ επαναλαμβάνω με παρέσυρε κι έτσι κάπως είδα το San Andreas. Μετά
την ενεργοποίηση του θανάσιμου ρήγματος του Αγίου Ανδρέα και τον σεισμό 9
ρίχτερ που προκάλεσε στην Καλιφόρνια, ένας διασώστης πιλότος ελικοπτέρου και η
εν διαστάσει σύζυγος του αποφασίζουν να συνταξιδέψουν από το Λος Άντζελες στο
Σαν Φρανσίσκο, για να σώσουν τη μοναχοκόρη τους. Αλλά το επικίνδυνο ταξίδι τους
προς τα βόρεια είναι μόνο η αρχή. Πάνω που θεωρούν πως τα χειρότερα πέρασαν, θα
συνειδητοποιήσουν πως τα δύσκολα μόλις ξεκίνησαν.
Εννοείται ότι έχουμε να κάνουμε με μια
αμερικάνικη ταινία, οπότε εννοείται ότι θα έχουμε αίσιο τέλος, μην μου
ανησυχείτε. Ο Ray και η Emma, βρίσκονται σε διάσταση όταν η κόρη που
τους έχει απομείνει, γιατί έχασαν την άλλη τους κόρη, μπαίνει στο πανεπιστήμιο.
Η Emma έχει ξαναφτιάξει τη ζωή
της με έναν πλούσιο κύριο(που δεν ξέρει τι έχει είναι η αλήθεια, αλλά
πολύ…δειλός θα πω για να μην πληρώσουμε πρόστιμο). Ο Ray λατρεύει τη δουλειά του, έκανε και τη
θητεία του στο Ιράκ, και είναι ο πλέον κατάλληλος για αυτά που θα ακολουθούσαν.
Η κόρη τους Blake
παγιδεύεται και τη σώζει ένας νεαρός από το Λονδίνο, ο Ben με τον αδελφό του Ollie(ναι ,ναι μέχρι το τέλος της ταινίας έχουν
γίνει ζευγάρι), γιατί το boy της
μητέρας προτιμά να σώσει το τομάρι του, αλλά δεν τα καταφέρνει όμως.
Κι αυτή η ταινία με κράτησε, ωραία πλοκή,
πολύ καλή σκηνοθεσία, εξαιρετική σκηνογραφία που εντυπωσιάζει το λιγότερο. Ο
πατέρας-ντούκι, η μητέρα-χειλού, η κόρη-με το βρεγμένο μπλουζάκι(σχολιάστηκε
από κάποια παιδάκια δημοτικού: πωωω μ@#$κα!!!), ο ασταμάτητος-λονδρέζος με το
κοστούμι…και δεδομένου ότι ο κίνδυνος και ο φόβος ενώνει τους ανθρώπους, στο
τέλος ζουν αυτοί καλά κι εμείς…ας πούμε καλύτερα.
Και κάπως έτσι, πλησιάζοντας στο τέλος, θέλω να ελπίζω ότι τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα απουσίας
μου, δεν θα επαναληφθεί, λίαν συντόμως τουλάχιστον. Ας έχουμε λοιπόν ένα καλό
καλοκαίρι, κι όσο γίνεται ας είναι ευχάριστο και ξέγνοιαστο.
Xoxo, Κρουέλα!
