Pearl Harbor - Krouela's view

Αλλό,αλλό,

          ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!! Τι μου κάνετε blogφιλαράκια μου; Σας έλειψα; Καλά από ευγένεια πείτε ένα ναι. . .μια που ξεκινάει ο μήνας του έρωτα (εντάξει αφεντικό ξέρω ότι πλησιάζουν …σχετικά τα Oscars) είπα κι εγώ να σας γράψω για μια ταινία που θα αφορά τον έρωτα.

          Η δυσκολία μου μέχρι να αποφασίσω για ποια να σας γράψω μεγάλη. Ακόμα και τώρα δεν είμαι σίγουρη… τεσπα! Έχοντας λοιπόν στο μυαλό μου από τη μία  ότι ο έρωτας είναι κάτι υπερβολικά υπέροχο για να το μοιράζεσαι με έναν άνθρωπο (δεν είμαι τόσο προοδευτική ο κύριος Χορόσκελης Δημήτρης το είπε αυτό) και από την άλλη τους στίχους του Πυθαγόρα για το γνωστό άσμα που ερμήνευσε η Λίτσα Διαμάντη «δεν υπάρχει ευτυχία που να κόβεται στα τρία, στην περίπτωσή μας δεν υπάρχει άλλος δρόμος», πήρα τη μεγάλη απόφαση (καλά δεν έλυσα και το κυπριακό το ξέρω) να σας μιλήσω για μια τέτοια ταινία.

        Ναι ναι καλά καταλάβατε δεν θα αποκαλύψω ακόμα τον τίτλο, θα σας δώσω αρχικά κάποια στοιχεία. Ωραία… είμαστε στη χρονική στιγμή που ο Χίτλερ κυριαρχεί στην Ευρώπη (δεν θα σταθώ στα ιστορικά γεγονότα, όσο κι αν το επιβάλλει η  ιδιοσυγκρασία μου) και η Αμερική θεωρεί είναι παντοδύναμη και αήττητη. Κι εδώ ακριβώς είναι που εμφανίζεται μία γυναίκα ανάμεσα στη φιλία δύο αντρών, θα πουν κάποιοι για να  κατηγορήσουν την γυναίκα, ενώ  κάποιοι άλλοι τον έναν από τους δύο φίλους για να  πουν ότι δεν ήταν και τόσο πιστός στο φίλο του.

      Δύο αχώριστοι λοιπόν παιδικοί φίλοι, μοιράζονται τα πάντα στη ζωή τους, τα όνειρα και κυρίως, την ίδια μεγάλη αγάπη, τα αεροπλάνα! Ενήλικες πλέον, και οι δύο πιλότοι του Πολεμικού Ναυτικού, αναλαμβάνουν μαζί τις πιο παράτολμες αποστολές. Μέχρι τη στιγμή, που ο ένας κατατάσσεται εθελοντής στο πλευρό των Συμμαχικών Δυνάμεων και ο άλλος μετατίθεται στο Περλ Χάρμπορ… Η μοίρα όμως και ο έρωτάς τους για την ίδια γυναίκα θα τους φέρει τελικά, αντιμέτωπους… Μετά την ολέθρια καταστροφή του Αμερικανικού πολεμικού στόλου στο Περλ Χάρμπορ, η πατρίδα τους καλεί να φέρουν εις πέρας μαζί, μια ηρωική, αλλά και θανάσιμα επικίνδυνη αποστολή! Θα κατορθώσουν άραγε, οι δύο νέοι να ξεπεράσουν τις διαφορές τους και να γίνουν ξανά σύντροφοι στη δύσκολη αυτή στιγμή, ή μήπως, η αγάπη τους για την ίδια γυναίκα θα τους χωρίσει για πάντα; Ελάτε τώρα μην μου πείτε ότι δεν σας βοήθησα…

      Ben Affleck, Kate Beckinsale and Josh Hartnett ως Rafe, Evelyn και Danny συνθέτουν το cast αυτής της ταινίας. Το Pearl Harbor λοιπόν, αν και δεν πήρε και τις καλύτερες κριτικές, γιατί ίσως θεωρήθηκε για κάποιους ότι σκοπός ήταν η προβολή της δύναμης της Αμερικής, ίσως γιατί το θεώρησαν υπερβολικό, ίσως γιατί κρατά αρκετά η ταινία και κουράζει, είναι αυτή για την οποία θα γράψω στο σημερινό post. Είναι από τις λίγες ταινίες που δεν με κούρασαν όταν πέρασαν οι 2 ώρες, γιατί συνήθως μετά αρχίζω και μετρώ αντίστροφα ή αναστενάζω γιατί κουράζομαι και μετά από λίγο κοιμάμαι ή βαριέμαι αφού έχει περάσει ήδη το μήνυμα αν θέλετε της ταινίας.

       Δεν μπορεί κανείς νομίζω να αμφισβητήσει ότι η ταινία έχει ωραία σκηνογραφία και εφέ, τα οποία εντυπωσιάζουν και μας μεταφέρουν αρκετά ζωντανά και γλαφυρά, το σκληρό και απάνθρωπο πρόσωπο του πολέμου, ειδικά στη σκηνή της εξολόθρευσης μπορώ να πω του αμερικανικού στόλου στο λιμάνι του Pearl Harbor στη Χαβάη. Αλλά όπως είπα και πριν δεν θα σταθώ στα ιστορικά γεγονότα και στο κατά πόσο ανταποκρίνονται, εδώ να σας πω ότι ο παππούς του  Ben Affleck δεν είδε την ταινία, αφού καθώς είπε δεν θα άντεχε δεδομένου ότι πολέμησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

        Κι ερχόμαστε στο –δικό μου- ζητούμενο, αγόρι γνωρίζει κορίτσι, ερωτεύονται, πηγαίνει εθελοντής, σκοτώνεται - έτσι τουλάχιστον πιστεύουν οι υπόλοιποι αφού δεν μπορεί να ειδοποιήσει -, στη συνέχεια το αγόρι - φίλος- αδελφός του «εκλιπόντος» ερωτεύεται το κορίτσι , όπως και το κορίτσι , έτσι τουλάχιστον νομίζει μέχρι να κάνει την εμφάνισή του το πρώτο αγόρι. Αφήστε που με την επανεμφάνισή του πέρα από το ότι καταστρέφεται το λιμάνι του Pearl Harbor έχουμε και εγκυμοσύνη. Ναι καλά καταλάβατε, ο άλλος ο φίλος-αδελφός είναι ο πατέρας, μας βγήκε γόνιμος τι να κάνουμε. Τότε ακριβώς είναι που τους ζητείται να πάνε σε μία άκρως εμπιστευτική  αλλά και θανάσιμα επικίνδυνη επιχείρηση. Τώρα θα μου πείτε, μα καλά αυτοί συνεχίζουν και είναι φίλοι; Μιλάει ακόμα ο ένας στον άλλο, και πιο συγκεκριμένα ο πρώτος στο δεύτερο; Τώρα τι να σας πω κι εγώ, εκτός από έναν καβγά τους σε ένα μπαρ δεν είχε κάτι άλλο. Δεν πρόλαβαν κιόλας να πω την αλήθεια, αφού καπάκι μετά τον καβγά τους  είναι η επίθεση και μετά τους στέλνουν στην επικίνδυνη αποστολή.

        Είναι πολλές οι σκέψεις γύρω από αυτό το θέμα. Πώς μπόρεσε να το κάνει αυτό στο φίλο του; πως μπόρεσε να το κάνει αυτό η κοπέλα στον άνθρωπο που αγαπούσε; Πως μπόρεσε ο φίλος και του μίλησε ξανά και τον υπερασπίστηκε; Τώρα ποιον από τους δύο θέλει αυτή; Ποιον αγαπά; Τον πατέρα του παιδιού της ή τον άνθρωπο που είχε για νεκρό και που έπαθε ένα μικρό σοκ όταν τον αντίκρισε; Και αυτοί τόσο απλά τελείωσαν τον καβγά τους; Αγαπούν την ίδια γυναίκα και αυτό είναι η αλήθεια, αλλά πόση δύναμη και μεγαλείο ψυχής, έρχομαι να προσθέσω, χρειάζεται  να πεις στο φίλο σου, ότι «δεν θέλω να χάσει πάλι τον αγαπημένο της γι αυτό μείνε κι άλλωστε δεν έχεις κάτι να αποδείξεις»; Και όλα αυτά για να μην μείνει μόνη της, αφού ξέρει ότι είναι έγκυος από τον φίλο του, ενώ εκείνος που είναι πατέρας δεν το ξέρει ( θα το μάθει την τελευταία  στιγμή, κυριολεκτικά) και για να τον προστατέψει όπως έκανε σε όλη του τη ζωή του, δεδομένου ότι μόλις είχαν αποδεχτεί μια θανάσιμη αποστολή με αρχηγό τον Alec Baldwin.

         Τώρα πως τελειώνει αυτή η ταινία; Τελείως αμερικάνικα για μένα. Και τι εννοώ; Έχει μια ανατροπή (νταξ θα το παραδεχτώ με συγκινεί λιγουλάκι αυτή η σκηνή - όσοι την έχετε δει, θα ξέρετε για ποια λέω, εκείνη που κάποιος κατεβαίνει κρατώντας κάτι;; Και όσοι δεν την έχετε δει και θέλετε να τη δείτε, δεν πρόκειται να σας πω τι γίνεται χα!) αλλά κλείνει με happy end. Που το είδα θα μου πείτε…. εεε αφού στο τέλος κάποιοι είναι ευτυχισμένοι. Δεν έχουμε; Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι δεν γίνεται να είναι όλοι ευτυχισμένοι και ευχαριστημένοι στο τέλος γιατί όπως είπε και ο Ευριπίδης ο έρωτας είναι δυνατός σαν τον θάνατο, αλλά έρχεται ο Σοφοκλής και του την λέει με το «έρως ανίκατε μάχαν».

                                                                            Xoxo, Κρουέλα.