Ο Jack Marcus είναι ένας καθηγητής αγγλικής φιλολογίας,
πρώην διάσημος συγγραφέας, διαζευγμένος, που αντιμετωπίζει προβλήματα
αλκοολισμού. Η Dina
Delsanto είναι
μία διεθνώς αναγνωρισμένη και διάσημη ζωγράφος, που πάσχει από αρθρίτιδα και
διδάσκει ζωγραφική στο ίδιο σχολείο με τον Jack. Οι δυο τους θα μπουν σε μία αντιπαράθεση
για την τέχνη, για την αξία των λέξεων και τη δύναμη των εικόνων.
Ο Jack είναι ένας εκρηκτικός χαρακτήρας που
αγαπάει και παθιάζεται με τη δουλειά του. Με κάθε τρόπο προσπαθεί να αναδείξει
και να αποδείξει τη σπουδαιότητα της Γλώσσας και των λέξεων. Όταν στο σχολείο
μετατίθεται η δυναμική και ιδιαίτερη διάσημη ζωγράφος Dina, η οποία υποβαθμίζει τις λέξεις μπροστά
στη δύναμη των εικόνων, ο ένας βρίσκει στον άλλο τον τέλειο «αντίπαλο» και ένας
καλλιτεχνικός «πόλεμος» ξεκινά.
Εκείνος μετά από το χωρισμό του
νιώθει να χάνει τις ισορροπίες του, την έμπνευσή του, την επιθυμία του και
σταδιακά αρχίζει να εθίζεται στο αλκοόλ, γεγονός που θέτει σε κίνδυνο τη
δουλειά του αλλά και τη σχέση του με τον γιο του. Εκείνη βλέπει σιγά σιγά τις
δυνάμεις της να μειώνονται, να μην μπορεί να δημιουργήσει όπως πριν. Παλεύει με
κάθε τρόπο να βρει νέες μεθόδους για να μπορέσει να εκφραστεί. Πρέπει να μάθει
να προσαρμόζεται στις αλλαγές στη ζωή της και να αντιμετωπίζει τις καθημερινές δυσκολίες. Οι δυο τους θα μπουν σε μία
αντιπαράθεση που όμως θα τους φέρει πιο κοντά.
Σε μία εποχή της Εικόνας μήπως
οι λέξεις αρχίζουν να χάνουν τη σημασία τους; Καθώς το λεξιλόγιό μας όλο και
περιορίζεται, μήπως οι λέξεις θεωρούνται «ξεπερασμένες»; Μία εικόνα αξίζει όσο
χίλιες λέξεις; Ή οι λέξεις έχουν περισσότερη δύναμη; Ή μήπως τελικά δε χρειάζεται τίποτα από όλα
αυτά; Τι είναι τελικά τέχνη; Τι εκφράζει καλύτερα το συναίσθημα;
Στην πραγματικότητα η
αντιπαράθεση και η σύγκριση φαίνεται να μην έχουν λόγο ύπαρξης. Η ουσία είναι
στην προσπάθεια αποτύπωσης του συναισθήματος. Οι λέξεις, οι εικόνες, η μουσική
είναι το μέσο με το οποίο προσπαθούμε να εκφραστούμε, να επικοινωνήσουμε. Είναι
οι διαφορετικές «γλώσσες» που χρησιμοποιούμε για να εκφραστούμε. Η κάθε μία
έχει τη δική της μαγεία… τη δική της αίγλη… Κάποιες φορές οι λέξεις μπορούν να
δημιουργήσουν ένα καινούργιο κόσμο, να δημιουργήσουν «γέφυρες» συναισθημάτων
και δεσμούς. Άλλες φορές μία εικόνα μπορεί να μην μπορεί να αποδοθεί με λέξεις,
τα χρώματα, η έκφραση ενός προσώπου, ένα τοπίο. Κι είναι κι άλλες φορές που δε
χρειάζεται τίποτα από όλα αυτά και φτάνουν μόνο δύο νότες για να εκφράσουν κάθε
συναίσθημα.
Η ταινία των Fred Schepisi (“Roxanne”, “I.Q.”) και
Gerald Di Pego (“Message in a bottle”, “Phenomenon”, “Angel Eyes”, “The forgotten”) με πρωταγωνιστές την Juliette Binoche (η οποία ζωγράφισε και η
ίδια όλους τους πίνακες της ταινίας) και Clive Owen, σε μία γλυκιά και ενδιαφέρουσα ταινία, με αρκετά ενδιαφέρουσες ερμηνείες από τους δυο τους.
*Πηγές: imdb.com
Μου αρέσει πολύ η Juliette Binoche !!Ωραία υπόθεση βγαλμένη από τη ζωή!Καλή εβδομάδα Μάριον^^
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμένα μου άρεσε! Και μου άρεσαν και τα νοήματα που ήθελε να περάσει! Καλή εβδομάδα και σε σένα!!!:)
Διαγραφή