La La Land (2016)!

Η Mia είναι μία νεαρή ηθοποιός που μετακόμισε στο Los Angeles με σκοπό να γίνει μία διάσημη ηθοποιός. Έξι χρόνια μετά όμως κι ακόμα τα πράγματα δε φαίνεται να πηγαίνουν όπως τα ονειρευόταν κι αρχίζει να χάνει την αισιοδοξία της. Ο Sebastian είναι ένας μουσικός της τζαζ, ρομαντικός του είδους, που παλεύει να «σώσει» το είδος της μουσικής και να ανοίξει ένα δικό του μαγαζί. Δυστυχώς  όμως οι υπόλοιποι δε μοιάζουν να μοιράζονται το πάθος τους… Τι γίνεται όμως όταν αυτοί οι δύο άνθρωποι «πέσουν» ο ένας πάνω στον άλλο; Ο ένας θα εμπνεύσει και θα στηρίξει τον άλλο, ξεκινώντας ένα ταξίδι στα… «αστέρια»…

Από τα πρώτα πλάνα δημιουργεί ένα αίσθημα νοσταλγίας, γλυκύτητας, ευφορίας κι ένα χαμόγελο… Μία ταινία για αθεράπευτα ρομαντικούς, ονειροπόλους και φύσει και θέσει αισιόδοξους. Ένα σύγχρονο μιούζικαλ με αύρα κλασσικού. Ένας «φόρος τιμής» στο παλιό Hollywood με ευθείες και έμμεσες αναφορές στις περισσότερες κλασσικές ταινίες και μιούζικαλ. Από τα κυρίαρχα χρώματα (κόκκινο, κίτρινο και μπλε), τα σκηνικά, τη μουσική ως την ενδιαφέρουσα σκηνοθετική ματιά παραπέμπουν μια μία εποχή ρομαντισμού και νοσταλγικής αθωότητας.

Και παρόλο που ναι, η αναπόφευκτη σύγκριση με σκηνές όπως του Fred Astaire και άλλων κλασσικών δεν ευνοούν τόσο τον Ryan Gosling και την Emma Stone στο κομμάτι του χορού, δεν παύουν να είναι πολύ δουλεμένες σκηνές και μία πολύ αξιόλογη προσπάθεια. Η όλη αισθητική και ατμόσφαιρα της ταινίας είναι προσεγμένη. Πατώντας στα περισσότερα κινηματογραφικά κλισέ, πρόκειται ουσιαστικά για μία ρομαντική ιστορία και μία ιστορία ενηλικίωσης. Παρόλα τα κλισέ, όμως, η ανάγκη για την αισιοδοξία της ταινίας, τους ονειροπόλους και την πίστη στη δύναμη που κρύβει ο καθένας μας για να κυνηγήσει το όνειρό του δεν παύει να είναι πάντα (και δυστυχώς περισσότερο σήμερα) επίκαιρη.

Από τεχνικής πλευράς, η σκηνογραφία, η φωτογραφία, ο φωτισμός, τα εφέ της ταινίας και τα μοντάζ αναδρομής είναι πολύ καλά, ενώ εξαιρετικό ενδιαφέρον έχουν και τα μεγάλα πλάνα μονής λήψης που γίνονται στις μουσικές κυρίως σκηνές. Το μόνο ίσως αδύναμο σημείο που θα μπορούσε να πει κανείς είναι η διάρκεια της ταινίας. Προσωπικά, θεωρώ ότι θα μπορούσε να είναι λίγα λεπτά μικρότερη, χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι κουράζει ιδιαίτερα, αφού η ροή της ταινίας είναι αρκετά καλή. Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών είναι αρκετά καλές και μέσα στο κλίμα της ταινίας. Η χημεία τους ούτως ή άλλως είναι δοκιμασμένη και από τις προηγούμενες κινηματογραφικές συναντήσεις τους. Μεγάλος πρωταγωνιστής της ταινίας φυσικά είναι και η μουσική. Τα τραγούδια της ταινίας καταφέρνουν να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι μέσω των οποίων περνούν τα συναισθήματα και η συναισθηματική μεταβολή των ηρώων, μας ταξιδεύουν και μας παρασύρουν.

Η ταινία δέχθηκε εξαιρετικές κριτικές και προφανώς αγαπήθηκε από το Hollywood και τους νοσταλγούς των κλασσικών μιούζικαλ. Το στοίχημα του Damien Chazelle μοιάζει να πέτυχε, καθώς η ταινία έσπασε κάθε ρεκόρ, αποσπώντας επτά Χρυσές Σφαίρες και οδεύοντας ευθέως προς τα Όσκαρ.

*8,7/10

Trivia:

• Ο Ryan Gosling έκανε εντατικά μαθήματα για μήνες για να μάθει να παίζει πιάνο ειδικά για την ταινία για να μπορέσει να μάθει να παίζει τα κομμάτια, καθώς τα πλάνα ήταν μονής λήψης.
• Η πρώτη σκηνή της οντισιόν της Emma Stone στην ταινία είναι εμπνευσμένη από αληθινή ιστορία από οντισιόν που είχε στο ξεκίνημά του ο Ryan Gosling.
• Ο πιανίστας Randy Kerber είναι αυτός που ηχογράφησε και παίζει τα τραγούδια της ταινίας.
• Ο John Legend έμαθε να παίζει κιθάρα για τις ανάγκες της ταινίας.
• Η ταινία γυρίστηκε μέσα σε οχτώ εβδομάδες το καλοκαίρι του 2015.
• Η ατάκα του Sebastian στην ταινία «That's LA. They worship everything and they value nothing.» είναι στην πραγματικότητα μία ατάκα που ο Ryan Gosling άκουσε να λέει η Eva Mendez ως αστείο.
• Η γυναίκα στην αρχή της ταινίας που ζητά να της επιστραφούν τα χρήματα στην καφετέρια που δουλεύει η Mia είναι στην πραγματικότητα η Olivia Hamilton, σύζυγος του Damien Chazelle.
• Είναι η τρίτη ταινία στην οποία συμπρωταγωνιστούν ο Ryan Gosling με την Emma Stone.

*Πηγές: imdb.com, google.com