Anna Karenina (2012)!

Δείτε το trailer: Anna Karenina

Υπόθεση: Η Anna Karenina είναι η σύζυγος ενός από τους πιο ισχυρούς άντρες της Ρωσίας στα τέλη του 19ου αιώνα, του Karenin. Όλα στη ζωή της όμως θα αλλάξουν και οι ισορροπίες θα ανατραπούν  όταν στη ζωή της θα μπει ένας νέος άντρας, ο Vronksy.

Το γνωστό έργο του Leo Tolstoy επιστρέφει ξανά στη μεγάλη οθόνη! Όμως, μία ιστορία τόσο γνωστή, με τόσες πολλές μεταφορές στην μεγάλη και μικρή οθόνη, και με ερμηνείες όπως της Greta Garbo, Vivien Leigh και πολλών άλλων ακόμη, ποιο θα μπορούσε να είναι εκείνο το στοιχείο που θα προσφέρει κάτι νέο και θα κάνει την ταινία να ξεχωρίσει;

Στη συγκεκριμένη περίπτωση το στοιχείο που κάνει την ταινία να ξεχωρίζει ιδιαίτερα και να προσφέρει νέα οπτική στο έργο είναι η σκηνοθεσία του Joe Wright ("Atonement", "Pride and prejudice"). Ο σκηνοθέτης, εμπνευσμένος από μία φράση που είχε διαβάσει ("...ζούσαν τη ζωή τους σαν να έπαιζαν σε θέατρο"), μεταφέρει το έργο επάνω σε μία σκηνή θεάτρου. Η σκηνοθεσία είναι ιδιαίτερη, "μαγικά ρεαλιστική", λειτουργώντας πολύ με τους συμβολισμούς για να βάλει τον θεατή στις συμβάσεις του χώρου και του χρόνου. Με έναν μοναδικό τρόπο, όλη η Ρωσία στα τέλη του 19ου αιώνα μεταφέρεται πάνω στη σκηνή, ως μια μικρογραφία, με το κάθε σκηνικό να βρίσκεται πίσω και μέσα στο άλλο. Οι ηθοποιοί περνούν από το ένα σκηνικό στο άλλο ανοίγοντας απλά μία πόρτα. Αρκετές φορές μοιάζει σαν οι ήρωες να βρίσκονται μέσα σε αναγεννησιακούς πίνακες, να κινούνται μέσα σε αυτούς και να περνούν από τον έναν στον άλλον. Σε αυτό βοηθούν ιδιαίτερα και τα κοστούμια της ταινίας, από την Jacqueline Durran. Από την αρχή του έργου, μπορεί κάποιος να καταλάβει πως πρόκειται για μία "χορογραφία" από την αρχή έως το τέλος. Τα εφέ της ταινίας θυμίζουν περισσότερο αυτά του θεάτρου, παρά ταινίας, ταιριάζοντας όμως ιδιαίτερα με όλο το σκηνικό και την οπτική-ατμόσφαιρα της σκηνοθεσίας. Ιδιαίτεροι είναι και οι "οιωνοί" στη ταινία για την μοίρα της ηρωίδας, όπως η πρώτη σκηνή στο σταθμό και το άκουσμα του σίδερου στις ρόδες του τρένου.

Εκτεθειμένοι στα μάτια ολόκληρης της αριστοκρατικής κοινωνίας (όπως οι ηθοποιοί πάνω στη σκηνή), οι ήρωες προσπαθούν να βρουν τον εαυτό τους, να ισορροπήσουν ανάμεσα στο "καλό" και το "κακό", τα "πρέπει" και τα "θέλω" και να αντιμετωπίσουν το τίμημα των επιλογών τους. 

Η Anna Karenina είναι μία γυναίκα δυναμική, που από μικρή ηλικία παντρεύτηκε έναν πολύ ισχυρό άντρα, τον οποίο αγαπά και εκτιμάει, αλλά δεν έχει ερωτευτεί. Τον έρωτα-πάθος βρίσκει για πρώτη φορά στο πρόσωπο του νεαρού Vronsky, ο οποίος της δείχνει έναν κόσμο γεμάτο ενθουσιασμό, πάθος και παρόρμηση, κάτι που γοητεύει την Anna Karenina. Παλεύοντας με τον ίδιο της τον εαυτό και τη συνείδησή της, αυτό που νιώθει ξεπερνά τον ίδιο της τον εαυτό, γίνεται πιο δυνατό από την ίδια, κάνοντάς την να αφήσει όλη της τη ζωή γι' αυτό. Όταν, όμως, δίνεις τα πάντα σε κάτι, τόσο πιο ριψοκίνδυνο και εύκολο γίνεται να τα χάσεις. Έτσι, η Anna Karenina, απομονωμένη και κοινωνικά, σταδιακά, μεγαλώνοντας μέσα της η ανασφάλεια και ο φόβος της ιδέας της απώλειας, γίνεται εύθραυστη και ευάλωτη. Ο Karenin είναι ένας εσωστρεφής, όχι τόσο εκδηλωτικός, κάπως επιβλητικός και απόλυτος, άντρας που παλεύει να ισορροπήσει ανάμεσα στην αγάπη για τη γυναίκα του, που τον κάνει να δείχνει κατανόηση, συμπόνια και ευαισθησία, και το "καθήκον" του προς τα "πρέπει" της κοινωνίας, μιας κοινωνίας κλειστής, συντηριτικής στα τέλη του 19ου αιώνα. Είναι πολύ ενδιαφέρον πως, με τις απαραίτητες αντιστοιχίες, το έργο εξακολουθεί να είναι κατά κάποιο τρόπο επίκαιρο.

Τα έργα εποχής φαίνεται να ταιριάζουν ιδιαίτερα στην Keira Knightley, και μάλιστα η συνεργασία της με τον σκηνοθέτη Joe Wright ακόμη περισσότερο, καθώς για άλλη μία φορά κερδίζει τα βλέμματα. Η ερμηνεία της είναι πολύ καλή, ακολουθώντας την εξέλιξη της ηρωίδας, εσωτερικά και εξωτερικά, σε όλη τη διάρκεια του έργου. Ο Jude Law δίνει μία από τις πιο ώριμες και καλές ερμηνείες του, χωρίς υπερβολές αλλά με δυναμική. Ο Aaron Taylor-Jonson, αρκετά αλλαγμένος και στην εξωτερική του εμφάνιση, προσπαθεί με αρκετά καλό τρόπο να δώσει την αλλαγή και την προσπάθεια περάσματος του ήρωα από τον νεαρό άντρα στην ωριμότητα. Πολύ καλοί είναι και οι δεύτεροι ρόλοι, όπως της Alicia Vikander ως Kitty, του Domhnall Gleeson ως Levin, αλλά και του Matthew Macfadyen ως Oblonsky, και ο τρόπος με τον οποίο οι ήρωες συνδέονται μεταξύ τους.

Trivia:

• Η ταινία είναι υποψήφια για 4 Oscars (Best Cinematography, Best Costume Design, Best Original Music Score, Best Production Design).
• O Levin είναι ο μοναδικός χαρακτήρας που παρουσιάζεται σε "εξωτερικό σκηνικό", καθώς ο σκηνοθέτης ήθελε να τονίσει τη διαφορά του ήρωα από τους υπόλοιπους της υψηλής κοινωνίας.
• Αρχικά ο σκηνοθέτης σκέφτηκε οι ηθοποιοί να έχουν ρώσικη προφορά, αλλά στην πορεία το μετάνιωσε γιατί θεώρησε ότι αυτό θα δυσκόλευε στις ερμηνείες.
• Ο Robert Patinsson ήταν υποψήφιος για το ρόλο του Vronsky.
• O James McAvoy ήταν υποψήφιος για το ρόλο του Levin.

*Πηγές: imdb.com