The theory of everything (2014)!

Η ζωή ενός από τους μεγαλύτερους επιστήμονες των τελευταίων χρόνων (και όχι μόνο) μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη σε σκηνοθεσία του James Marsh.  Ο Stephen Hawking είναι ένας άνθρωπος που κατάφερε να ξεπεράσει τα όρια, να διαψεύσει τις πιθανότητες και να καινοτομήσει. Ένας ιδιαίτερος άνθρωπος, με τα θετικά και τα αρνητικά που αυτό συνεπάγεται, κι ένας επιστήμονας που έφερε μία νέα οπτική. Δυστυχώς, οι δυνατότητές του περιορίστηκαν αλλά όχι και οι ικανότητές του. Ακόμη κι όταν το σώμα του από νεαρή ηλικία δε μπορούσε να τον βοηθήσει, το μυαλό του ήταν εκείνο που βρήκε νέους τρόπους για να επικοινωνήσει. Η ασθένεια που δυστυχώς αφορά όλο και περισσότερους ανθρώπους, από την πλευρά ενός ανθρώπου που δίνει ένα τόνο ελπίδας.

Στο πλευρό του και η πρώτη σύζυγός του, με την οποία πέρασαν τα πιο δύσκολα ίσως χρόνια. Τον στήριξε συναισθηματικά, επαγγελματικά και σε ανθρώπινο επίπεδο. Δημιούργησαν μαζί μία πολυμελή οικογένεια κάτω από δύσκολες συνθήκες.

Ένας άνθρωπος με δυνατότητες και ικανότητες, με όνειρα και φιλοδοξίες και με την ορμή και την επιθυμία της νιότης, βλέπει τη ζωή του να αλλάζει ριζικά και άμεσα. Το σώμα του ν’ αλλάζει, χωρίς να μπορεί να το ελέγξει. Αλλά το μυαλό του, οι αισθήσεις του, η αντίληψή του να εξακολουθούν να δημιουργούν επιθυμίες, ιδέες, όνειρα και δεσμούς. Πόσο δύσκολο όμως είναι να μην μπορείς να επικοινωνήσεις όσα σκέφτεσαι και αισθάνεσαι; Περνά από όλα τα στάδια μέχρι να μπορέσει να βρει ξανά τις ισορροπίες του και να γνωρίσει ξανά τον εαυτό του.

Μία δύσκολη περίοδος όμως δεν είναι μόνο δύσκολη για εκείνον που τη βιώνει αλλά και για εκείνους τους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η γυναίκα του, που επέλεξε να μείνει κοντά του σε μία κατάσταση που δεν γνώριζε που θα οδηγήσει. Μέσα από την καθημερινότητα, τον χρόνο και τις δυσκολίες όμως έρχεται και η φθορά. Η σχέση τους περνά από δοκιμασίες, κάνει τον κύκλο της και περνά σε άλλο στάδιο.

Η ταινία επικεντρώνεται κυρίως στα πρώτα χρόνια των σπουδών έως την καταξίωση του Stephen Hawking και το μόνο ίσως αδύναμο  σημείο της ταινίας είναι ότι θα μπορούσε να φτάσει με κάποια μικρή αναφορά έως και τη σημερινή ζωή του.

Σαφώς και πρόκειται για ταινία και αρκετά πράγματα παρουσιάζονται εξιδανικευμένα ή ομαλοποιημένα. Δεν παύει να είναι όμως μία ταινία που παρουσιάζει την ανθρώπινη δύναμη και θέληση, τις δυνατότητες του μυαλού και τις ανθρώπινες σχέσεις. Με πολύ καλές ερμηνείες και τον Eddie Redmayne να ξεχωρίζει και να δίνει μία πάρα πολύ καλή ερμηνεία σε έναν ρόλο πρόκληση. Η προσπάθειά του είναι αξιόλογη και συγκινητική, ακόμη και όταν το μόνο μέσω έκφρασής του είναι το πρόσωπό του. Εξίσου καλή είναι και η Felicity Jones, χωρίς υπερβολές στην ερμηνεία της.

Trivia:

• Με e-mail του ο Stephen Hawking δήλωσε πως σε αρκετά σημεία της ταινίας νόμιζε ότι έβλεπε τον εαυτό του.
• Η φωνή του Stephen Hawking ακούγεται στο τέλος της ταινίας και ο ίδιος έχει κατοχυρώσει τα πνευματικά δικαιώματα για αυτό.
• Συναντήθηκαν μόνο μία φορά ο Stephen Hawking και ο Eddie Redmayne πριν τα γυρίσματα της ταινίας.
• Πέρασαν δέκα χρόνια για να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη η ιστορία και τρία χρόνια για να πεισθεί η Jane Hawking να παραχωρήσει τα δικαιώματα.
• Η Felicity Jones ήταν η πρώτη επιλογή για το ρόλο.
• Ο Benedict Cumberbatch και ο Eddie Redmayne, δύο από τους μεγαλύτερους «αντίπαλους» στην κατηγορία πρώτου αντρικού ρόλου  στα Όσκαρ για φέτος, έχουν και ένα ακόμα κοινό. Ο Benedict Cumberbatch είχε υποδυθεί τον Stephen Hawking στην τηλεταινία Hawking το 2004. Μάλιστα ήταν ο πρώτος που είχε υποδυθεί τον Stephen Hawking στην οθόνη.
• Ο Eddie Redmayne έχει σπουδάσει στο Cambridge όπως και ο Stephen Hawking.
• Εϊναι η δεύτερη φορά που η Felicity Jones και η Emily Watson συναντιούνται. Η πρώτη ήταν το 2010 στο Cemetery Junction.
• O Adam Godley που σε αυτήν την ταινία υποδύεται τον γιατρό του Stephen Hawking, στην τηλεταινία Hawking του 2004 είχε υποδυθεί τον πατέρα του.

 *Πηγές: imdb.com

Into the Woods (2014)!

Μια φορά κι έναν καιρό, στο μαγικό κόσμο των παραμυθιών, ζούσε ένας φούρναρης με τη γυναίκα του. Οι δυο τους επιθυμούσαν πολύ να αποκτήσουν ένα παιδάκι, αλλά ήταν αδύνατο εξαιτίας μιας παλιάς κατάρας που η μάγισσα είχε κάνει στον πατέρα του φούρναρη, όταν εκείνος είχε κλέψει τα μαγικά της φασόλια με αποτέλεσμα εκείνη να χάσει τη νιότη της. Για να λύσει λοιπόν τα μάγια, η μάγισσα ζητά από το ζευγάρι να της φέρει μία κάπα κόκκινη σαν το αίμα, μία αγελάδα άσπρη σαν το γάλα, ένα γοβάκι καθαρό σαν το χρυσάφι και μαλλιά ξανθά σαν το καλαμπόκι. Και κάπως έτσι μπαίνουν στην ιστορία η Κοκκινοσκουφίτσα, ο Τζακ και η φασολιά του, η Ραπουνζελ και η Σταχτοπούτα!

Τα τελευταία χρόνια η Disney φαίνεται να θέλει να δώσει μία νέα πνοή στα παραμύθια της, καθώς τα περισσότερα πια από αυτά μεταφέρονται ξανά στη μεγάλη οθόνη με νέα οπτική. Αυτή τη φορά όχι ένα, αλλά τέσσερα παραμύθια μπλέκονται μεταξύ τους κάτω από μία νέα ιστορία σε σκηνοθεσία του γνώστη του είδους Rob Marshall. Βασίζεται στο ομότιτλο θεατρικό έργο. Οι ήρωες περιπλανιούνται μέσα στο δάσος κι ο καθένας ψάχνει να βρει αυτό που ποθεί. Το πέρασμα από το δάσος οδηγεί και στο πέρασμα στην «ενηλικίωση». Ο καθένας θα μάθει το δικό του μάθημα και όλοι μαζί θα βγουν αλλαγμένοι από αυτή την περιπέτεια. Οι επιλογές, έστω κι αν αρχικά μοιάζουν χωρίς ιδιαίτερη σημασία, επηρεάζουν την πορεία του καθένα ξεχωριστά αλλά και όλων μαζί.

Η σκηνογραφία είναι πάρα πολύ καλή, καθώς και η εικόνα της. Το δάσος ζωντανεύει και μας περνά ατμοσφαιρικά στον κόσμο του παραμυθιού. Το δυνατότερο στοιχείο της ταινίας είναι ίσως το ίδιο το καστ της, με μεγάλα ονόματα, ενδιαφέρουσες ερμηνείες. Η Meryl Streep στο ρόλο της μάγισσας ξεχωρίζει ξανά, τόσο στις κωμικές στιγμές όσο και στις συναισθηματικές. Εξίσου καλή είναι και η Emily Blunt στο ρόλο της γυναίκας του φούρναρη, ειδικά προς το τέλος της ταινίας. Πολύ καλά είναι και τα δύο παιδάκια που υποδύονται την Κοκκινοσκουφίτσα και τον Τζακ. Αξιοσημείωτες είναι οι εμφανίσεις των Johnny Depp (αν και μικρή σε διάρκεια) ως κακός λύκος αλλά και του James Corden ως φούρναρη. Η ταινία είναι μιούζικαλ, γεγονός που δίνει μία διαφορετική νότα στην ταινία, με ένα αρκετά «πιασάρικο» ομότιτλο τραγούδι ως soundtrack.

Κάθε παραμύθι έχει το δικό του μήνυμα που αλληγορικά θέλει να περάσει. Στην συγκεκριμένη περίπτωση τα μηνύματα κάθε ήρωα περνούν μαζί και αλληλοσυμπληρώνονται. Η αλληλεπίδραση και σύνδεση των ηρώων μεταξύ τους έχει αρκετό ενδιαφέρον και δίνει χώρο για την προβολή περισσότερων θεμάτων, προβληματισμών και μηνυμάτων (όπως για παράδειγμα η σκηνή για την ευθύνη του καθένα). Εκείνο όμως που προβληματίζει είναι ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται αυτά τα μηνύματα. Γίνεται πιο άμεσα και ίσως λίγο πιο «σκοτεινά» από ό,τι στα κλασικά παραμύθια (ίσως να δίνεται αυτή η αίσθηση ακριβώς γιατί πλέον δεν είναι εικονογραφημένοι οι ήρωες αλλά ενσαρκώνονται). Ταυτόχρονα, παρατηρούμε κατά κάποιο τρόπο τους ήρωες και τις ιστορίες να απομυθοποιούνται, να έχουν αδυναμίες και ατέλειες, δημιουργώντας έτσι στο τέλος μία νέα εικόνα για τον κάθε ήρωα. Αυτό μπορεί να προβληματίσει κάποιον που έχει μεγαλώσει με τα κλασικά παραμύθια.

Αν και με κάποιες στιγμές υπερβολής, η ταινία είναι ένα ενδιαφέρον παραμύθι-μιούζικαλ με στοιχεία παρωδίας που μπορεί να διασκεδάσει μικρούς και μεγάλους.

Tivia:

• Τα ξύλα που χρησιμοποιήθηκαν ως σκηνικό για το δάσος ήταν τόσο μεγάλα και αληθοφανή που η Anna Kendrick και ο Chris Pine χάθηκαν στο στούντιο.
• Η Emily Blunt ήταν έγκυος κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.
• Τα περισσότερα από τα τραγούδια της Meryl Streep ηχογραφήθηκαν ζωντανά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, αν και είχαν ηχογραφηθεί και στο στούντιο.
• Η Lilla Crawford αντικατέστησε την Sophia-Grace Brownlee ως κοκκινοσκουφίτσα μία βδομάδα μετά την έναρξη των γυρισμάτων. Είναι η πρώτη ταινία της Lilla Crawford.
• Τα γυρίσματα κράτησαν σχεδόν τέσσερεις μήνες.
• Στην ταινία η Σταχτοπούτα έχει χρυσό γοβάκια όπως και στην αυθεντική ιστορία των αδερφών Grimm.
• Είναι η δεύτερη ταινία του μικρού Daniel Huttlestone, η πρώτη του ήταν οι  Άθλιοι.
• Η Meryl Streep έχει δηλώσει ότι τα προηγούμενα χρόνια είχε δεχθεί έως και τρεις διαφορετικές προτάσεις σε μία μέρα για να υποδυθεί μάγισσα και από τότε είχε πει πως δε θα την ενδιέφεραν τέτοιοι ρόλοι. Μετά από τη συνάντηση με το σκηνοθέτη και τον στιχουργό της συγκεκριμένης ταινίας όμως άλλαξε γνώμη. Αυτή είναι η δέκατη ένατη υποψηφιότητα της Meryl Streep για όσκαρ σπάζοντας το ρεκόρ που η ίδια κατείχε.
• Είναι η πρώτη συνεργασία της Meryl Streep με την Disney.
• Εξαιτίας κάποιων σκοτεινών σκηνών και θεμάτων η Disney αναγκάστηκε να ξαναγυρίσει κάποιες σκηνές.
• Είναι η δεύτερη φορά που συνεργάζονται η Meryl Streep με την Emily Blunt. Η πρώτη ήταν στο The Devil wears Prada.
• Είναι το πρώτο μιούζικαλ για την Emily Blunt και τον Chris Pine. Και οι δύο ήταν εξαιρετικά ντροπαλή σε σχέση με τις φωνητικές τους ικανότητες. Η Emily Blunt έχει δηλώσει πως ο σύζυγός της δεν την είχε ακούσει ξανά να τραγουδάει μέχρι την πρεμιέρα της ταινίας και ο Chris Pine τραγουδούσε συγκρατημένα σε όλη τη διάρκεια των προβών.
• Η εμφάνιση του Johnny Depp διαρκεί σχεδόν πέντε λεπτά.
• Είναι το δεύτερο μιούζικαλ για την Meryl Streep και τον Johnny Depp.
• Η Disney θεώρησε το φόρεμα της Σταχτοπούτας κάπως προκλητικό και ζήτησε να γίνουν προσθήκες κάτι που φαίνεται ανάμεσα στα πλάνα.

 *Πηγές: imdb.com

The imitation game-Krouela's view!

Allo, allo,

     Τι μου κάνετε blogφιλαράκια μου; Καλή χρονιά!!!! Το ξέρω άργησα να κάνω επανεμφάνιση, αλλά έπρεπε να πάρω κι ένα δίπλωμα οδήγησης και έμπλεξα… Πώς περάσατε; Σας μπήκε καλά αυτή η χρονιά;; Εμένα παραδόξως μπήκε αρκετά καλά (φτου φτου μην την ματιάσω…), άσχετα κι αν ήμουν άρρωστη στις γιορτές (μην πείτε πάλι… δεν ξέρω τι να κάνω πραγματικά).

     Παρά το γεγονός, λοιπόν, ότι ήμουν άρρωστη, η χρονιά με βρήκε με τις πυτζαμούλες μου στο σπίτι…αλλά έχοντας, και κυρίως νιώθοντας κοντά μου ανθρώπους που αγαπώ και νοιάζομαι, εεε νταξ πέτυχα και το φλουρί στη βασιλόπιτα, με δημοκρατικό κιόλας τρόπο. Τονίζω το δημοκρατικό, γιατί όταν ήμανε μικρή έκανα κι εγώ τις πονηριές μου. Έτσι λοιπόν η χρονιά μετά από αρκετά χρόνια μπήκε και με βρήκε ήρεμη και με χαμόγελο tattoo που λέει και η αρχισυντάκτρια-φίλη-αφεντικό.

      Για το σημερινό post, επηρεάστηκα είναι η αλήθεια από την πληθώρα των φανατικών οπαδών που παρακολουθούν το Blog. Οκ πλάκα σας κάνω… η φίλη μου, η Ναταλία λοιπόν μου πρότεινε-επέβαλε να δω και να σας  γράψω για αυτή την ταινία. Μια ταινία σαφώς στο πνεύμα των Oscars που πλησιάζουν απειλητικά και που σε λίγο η αρχισυντάκτρια θα αρχίσει την προσπάθεια για να με πείσει να ξενυχτήσω και να τα δω. Μέχρι τώρα δεν τα έχει καταφέρει… χαχαχαχα

       Μπαίνοντας  στο ψητό θα σας πω ότι είναι υποψήφια για 8 Oscars (αν δεν κάνω λάθος, που δεν κάνω) και αυτό νομίζω φτάνει για να αποδείξει τη δυναμική της. Η σημερινή μας ταινία είναι The imitation game, όπου βλέπουμε ότι με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο καθηγητής μαθηματικών Άλαν Τούρινγκ γίνεται μέλος μιας ομάδας Βρετανών επιστημόνων, γλωσσολόγων, πρωταθλητών σκακιού και υπηρεσιών πληροφοριών, οι οποίοι προσπαθούν με άκρα μυστικότητα να σπάσουν το γερμανικό κώδικα επικοινωνιών. Αλαζόνας, εσωστρεφής κι εμμονοληπτικός, ο Τούρινγκ θέλει να δουλέψει με το δικό του τρόπο και όταν ο Τσόρτσιλ τον θέτει επικεφαλή της ομάδας, οι υπόλοιποι συνεργάζονται μαζί του απρόθυμα. Πιεσμένος από παντού, πρέπει να δείξει γρήγορα αποτελέσματα, τα οποία μοιάζουν(;) να αργούν απελπιστικά… Τώρα μην περιμένετε να σας πω και το αν τα καταφέρνει.

      Χαρακτηρίζεται ως ιστορικό θρίλερ, το ιστορικό το καταλαβαίνω, το θρίλερ δεν …ακόμα, γιατί δεν είμαι και αυτού του είδους ταινιών, αλλά και πάλι  αν ήταν, φαντάζομαι, όσο ξανθιά και να είμαι θα το είχα καταλάβει. Τέσπα, καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας βλέπουμε να ξεδιπλώνεται η πολύπλευρη και πολύπλοκη προσωπικότητα του Τούρινκγ, που παίζει με τη λογική, τα μαθηματικά, την κρυπτανάλυση για την πάταξη των Ναζί. Μπορεί να βοήθησε, μπορεί και όχι (δεν θα σας το πω για να την δείτε),  αργότερα όμως  διώχθηκε ποινικά για την ομοφυλοφιλία του και οδηγήθηκε στην αυτοκτονία ένα χρόνο αργότερα, αφού είχε υποχρεωθεί να επιλέξει ανάμεσα στη φυλάκιση και στη χορήγηση ορμονών, επιλέγοντας φυσικά τη δεύτερη.

      Μέσα σε αυτή  την ομάδα των επιστημόνων, η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκε αρκετά να προσαρμοστεί και να συνεργαστεί με τους υπολοίπους. Σε αυτό αρωγός του, η Keira Knightley στο ρόλο της γοητευτικής και συνάμα ευφυούς  Joan Clarke, που με το μυαλό της κατάφερε να τον εντυπωσιάσει και από την οποία δε δίστασε να ζητήσει να τον παντρευτεί, όχι τόσο για να κρύψει την ομοφυλοφιλία του, αλλά για να την κρατήσει δίπλα του λόγω των συντηρητικών γονέων της. Στο πρόσωπό της βρήκε εκείνο το άτομο, στο οποίο θα μπορούσε να στηριχτεί, να συζητήσει χωρίς να μην χρειάζεται να είναι κάποιος άλλος από αυτό που πραγματικά είναι.

       Ταινία που δεν κουράζει, σε κρατά σε εγρήγορση, έξυπνες και εξαιρετικές ερμηνείες, δεδομένου ότι δεν είναι και τόσο εύκολο να παίζεις τον έξυπνο (όλων των ειδικοτήτων που παρουσιάζονται καθ’ όλη τη διάρκεια). Αααα φλασιά! Μέσα σε όλο αυτόν τον πανικό, που καλείται να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, τον κατηγορούν κι από πάνω για προδοσία…αμέ, γιατί όχι;!

     Κλείνοντας, φαντάζομαι καταλάβατε ότι μου άρεσε ως ταινία και ότι αξίζει να τη δείτε. Γι’ αυτό ακριβώς, θα προσπαθήσω να δω και τις υπόλοιπες υποψήφιες ταινίες (για καλύτερη ταινία!), για να είμαι όσο πιο αντικειμενική γίνεται. Πάντα όταν τελειώνω ένα άρθρο, συνηθίζω να σας περνάω και το δικό μου σχετικό πάντα μήνυμα με την ταινία. Εδώ, θα σταθώ και θα τονίσω την ελευθερία της έκφρασης και των επιλογών. Μια από τις καλύτερες συμβουλές που μου έχουν δώσει ποτέ ήταν η εξής, να μην επιτρέψω σε κανέναν να μου στερήσει την ελευθερία μου. Την ελευθερία της έκφρασης, της επιλογής, του λόγου, των δικαιωμάτων και ούτε καθεξής. Η ελευθερία είναι ένα απαραβίαστο φυσικό δικαίωμα, για το οποίο αγωνίστηκαν, θυσιάστηκαν και σκοτώθηκαν πολλοί. Λοιπόν, μην επιτρέψετε σε κανέναν να σας τη στερήσει, γιατί όπως έλεγε και ο Βολταίρος ο άνθρωπος είναι ελεύθερος από τη στιγμή το θελήσει να είναι. Γι’ αυτό, σκεφτείτε και φροντίστε οι επιλογές που θα κάνετε να είναι δικές σας, σωστές ή λανθασμένες δεν έχει σημασία, μπορεί να τις μετανιώσετε, αλλά καλύτερα να τις δοκιμάσετε, παρά να πείτε what if…

                                                                     Xoxo, Κρουέλα.