Krouela's view: Διάσωση, Αριστερόχειρας, Ανίερη συμμαχία, Spectre!

Allo, allo,

         Τι μου κάνετε blogφιλαράκια μου; Ξέρω είμαι απαράδεκτη, ξέρω δεν υπάρχει δικαιολογία, αλλά τι να κάνω; Σα να έχω χαλάσει, δεν μου φτάνουν οι ώρες της ημέρας, κάτι πρέπει να γίνει. Να αποκτήσει η μέρα περισσότερες ώρες; Δεν ξέρω τι, αλλά πρέπει οπωσδήποτε κάτι να γίνει γιατί …το παραέκανα, το ξέρω, το έχω καταλάβει και νιώθω τύψεις και ενοχές. Γι’ αυτό και είμαι εδώ σήμερα.

        Μπορεί να έχω καιρό να σας γράψω, αλλά έχω δει πολλές καινούριες ταινίες. Κάποιες μου άρεσαν, κάποιες με κούρασαν. Κάποιες με έκαναν να γελάσω, κάποιες με… «τρόμαξαν» δεδομένου ότι δεν είναι το στοιχείο μου. Είχαν κυνηγητό, είχαν αγωνία.

        Έτσι σήμερα, αποφάσισα να σας κάνω ένα μικρό πέρασμα από τις ταινίες που έχω δει από το καλοκαίρι και μετά. Νταξ, όχι από όλες, αλλά ξεχώρισα 4 περίπου, για τις οποίες σίγουρα θα έχετε ακούσει. Θα ξεκινήσω λοιπόν με τον Matt Damon στη «Διάσωση», όπου κατά τη διάρκεια μιας επανδρωμένης αποστολής στον Άρη, ο αστροναύτης Μαρκ (Matt Damon), τραυματίζεται και εγκαταλείπεται στον πλανήτη θεωρούμενος νεκρός. Εκείνος όμως καταφέρνει να επιστρέψει στην εγκαταλειμμένη βάση, όπου πρέπει να επιβιώσει με ελάχιστες προμήθειες και να βρει τρόπο να επικοινωνήσει με τη Γη. Κλασική αμερικάνικη ταινία, δεν υπάρχει αγωνία, δηλαδή δεν ανησύχησα μήπως μείνει για πάντα εκεί. Ήμουν σίγουρη ότι θα τα κατάφερνε, θα τα κατάφερναν στο τέλος να γυρίσει. Γέλασα πολύ, οι γνώσεις του για τις …καλλιέργειες, ναι ναι για τις καλλιέργειες, καλά διαβάσατε, με ξεπέρασαν. Μια ταινία που την είδα και δεν κατάλαβα πότε πέρασαν 144 ολόκληρα λεπτά. Μια ταινία με εξαιρετική σκηνογραφία και σκηνοθεσία.

        Συνεχίζω με τον «Αριστερόχειρα» Jake Gyllenhaal, έναν παγκόσμιο πρωταθλητή πυγμαχίας, παντρεμένο με τον παιδικό του έρωτα (Rachel MacAdams) και πατέρα ενός έξυπνου κοριτσιού. Έχει ό,τι είχε ονειρευτεί. Μέχρι που θα τα χάσει όλα σε μια στιγμή, ξεκινώντας από τον πάτο για να ξαναφτάσει στην κορυφή. Το ρινγκ προσφέρει για άλλη μια φορά την κατάλληλη κινηματογραφική αδρεναλίνη σε μια προσπάθεια εξιλέωσης ενός ανθρώπου, που προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι…ελέφαντας. Εξαιρετικές ερμηνείες, πολύ ξύλο, πολύ αίμα(για εμένα πάντα), πολλοί κοιλιακοί… Αυτή  η ταινία ήδη από το τρέιλερ με είχε τραβήξει, με είχε βάλει στο τρυπάκι να περιμένω πότε θα βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες. Και ευτυχώς η ταινία με αντάμειψε. Θεωρώ ότι ο Jake (φιλαράκι από τον στρατό), είναι από τους καλύτερους, αν όχι ο καλύτερος ηθοποιός της γενιάς του, που καταφέρνει να μεταμορφώνεται και να προσαρμόζεται στον εκάστοτε ρόλο με απόλυτη επιτυχία.

     Φυσικά δεν θα μπορούσα να μην έχω δει και κατ’ επέκταση να μην σχολιάσω την «Ανίερη συμμαχία» με τον Τζονιντεπάκη (κρητική version  του Τζόνι Ντεπ). Ο Τζονιντεπάκης μεταμορφώνεται στον Γουάιτι Μπόλτζερ, αδελφό ενός ευυπόληπτου γερουσιαστή της Μασαχουσέτης, έναν γκάνγκστερ που αποφασίζει να συνεργαστεί με το FBI κερδίζοντας μυστική ασυλία για τις πράξεις του, οι οποίες θα τον οδηγήσουν στην κορυφή του οργανωμένου εγκλήματος στη Βοστόνη κατά τη δεκαετία του ’80. Οργάνωσε τις δολοφονίες 19 ανθρώπων και ένα απέραντο δίκτυο εγκληματικών δραστηριοτήτων, που περιελάμβανε από συμβόλαια θανάτου, τοκογλυφία και τζόγο, μέχρι ναρκωτικά και προστασία. Ο Ιρλανδικής καταγωγής Τζέιμς «Γουάιτι» Μπάλτζερ, φίλος του IRA, τοποθετήθηκε στο κάδρο των «αρχινονών» των Ηνωμένων Πολιτειών. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και με πλήθος ληστειών και επιθέσεων στο ενεργητικό του, ο Μπάλτζερ- ή αλλιώς «Γουάιτι» - ανέλαβε τον έλεγχο της συμμορίας Winter Ηill, του ιρλανδέζικου συνδικάτου εγκλήματος στην Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ. Καθώς σκαρφάλωνε στην κλίμακα του αμερικανικού εγκλήματος, γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ο Μπάλτζερ προσεγγίστηκε από πράκτορες του FΒΙ, οι οποίοι του ζήτησαν να εργαστεί στο Σώμα ως πληροφοριοδότης για αντίπαλες συμμορίες. Επρόκειτο για μια ανίερη συμφωνία, η οποία επέτρεψε στον Μπάλτζερ να συνεχίσει ακάθεκτος τις εγκληματικές του δραστηριότητες... Μετά από κυνηγητό που κράτησε 16 χρόνια, έπεσε τελικά στα χέρια του FBI ο διαβόητος κακοποιός. Ο 81χρονος, ιρλανδικής καταγωγής, κακοποιός συνελήφθη στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια μαζί με τη σύντροφό του, Κάθριν Γκρέιγκ. Μια ταινία που εντυπωσιάζει, ένας Τζόνι Ντεπ που σε ξαφνιάζει με το πόσο μέσα έχει μπει μέσα στο πετσί του ρόλου, πόσο πολύ έχει μελετήσει τον Μπάλτζερ. Αλλά…μπορεί να μην σας αρέσει αυτό που θα γράψω, αλλά δεν είναι μια ταινία που με κρατήσε. Κάτι έλειπε, δεν ξέρω, μου φάνηκε λίγο…μονότονη. Δεν ξέρω αλήθεια. Δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς τι θα ήθελα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι σαν ταινία δεν…τραβάει, απλά εγώ θα ήθελα και κάτι άλλο, περίμενα κάτι άλλο.

      Για το τέλος άφησα ένα βρετανικό αγόρι που είδα το Σάββατο, σε μια μεγάαααλη ταινία. Ναι ναι γράφω για τον James Bond  στο “ Spectre” . Ο Τζέιμς Μποντ λοιπόν λαμβάνει ένα μυστηριώδες μήνυμα από το παρελθόν, το οποίο τον οδηγεί στα χνάρια μιας πανίσχυρης τρομοκρατικής οργάνωσης. Κι ενώ ο Μ δέχεται κυβερνητικές πιέσεις να τερματίσει το πρόγραμμα 00, ο Μποντ ανακαλύπτει το μυστικό που τον συνδέει με τον επικεφαλής της σατανικής Spectre. Κι έχω ένστάσεις, έγινε ντόρος για την Μόνικα, τη Μπελούτσι ντε…γιατί;;;; Ένα πέρασμα έκανε…ούτε 5 λεπτών. Οκ την είδαμε και με ζαρτιέρες, αλλά γιατί να μη γίνει ντόρος για την άλλη την ξανθιά την κοπελίτσα τη Λέα Σεϊντού; Αφού αυτή είναι η πρώτη μποντίτσα με την οποία ασχολείται τόσο ο Μποντ, της κρατά το χέρι… και δεν θα πω άλλα. Θα σταθώ στα κοστούμια του Μποντ, τα παπούτσια του, το σπίτι του που για πρώτη φορά το είδαμε και δεν μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, το περίμενα διαφορετικό είναι η αλήθεια, τα αυτοκίνητα, την άνεσή του μετά από μια(;)πτώση, το dry martini…

      Ουυυφφφφ, πολλές ταινίες, ελπίζω να μη σας κούρασα, να μη φλυάρησα πολύ, αν και μου είναι πολύ δύσκολο. Θα επανέλθω λίαν συντόμως, γιατί θα με κυνηγήσουν οι Ερινύες και δεν θέλω, με αυτό που σας αρέσει, με αναφορές σε παλιές αγαπημένες ταινίες, σχολιασμένες με τον δικό μου ξεχωριστό τρόπο. Έτσι, για να ξεφύγουμε λίγο από την καθημερινότητά μας και από τα όποια προβλήματα μας. Γιατί η ζωή είναι ωραία και δεν χρειάζεται να την υπεραναλύουμε, διότι έτσι χάνουμε το νόημά της.

                                        

                                                                      Xoxo, Κρουέλα.