Νύφες-Krouela's view!

Allo, allo,

       Τι μου κάνετε blogφιλαράκια μου; Πώς περνάτε; Ξεκουράζεστε; Κι εγώ έτσι είπα να ξεκουραστώ λίγο, αλλά δεν το βλέπω…το αφεντικό-αρχισυντάκτρια-φίλη(φίδι) με έβαλε για τα καλά στη δουλειά. Ούτε αυτές τις άγιες μέρες του Πάσχα δεν με αφήνει να πάρω ανάσα…

       Κι εγώ για αυτό ακριβώς το λόγο θα συνεχίσω την επανάσταση που ξεκίνησα στο προηγούμενο post. Όχι, όχι δεν θα σας γράψω στο καπάκι και για άλλη αγαπημένη σειρά, αλλά για μια ελληνική ταινία (και με ξένα στοιχεία). Την συγκεκριμένη ταινία ήθελα πολύ καιρό να τη δω αλλά όλο κάτι συνέβαινε και δεν…αλλά ήρθε η ώρα της και την είδα.

     Έτσι λοιπόν, στην Ελλάδα του 2014 κι ενώ όλοι γύρω μου ή παντρεύονται ή κάνουν παιδιά (εγώ τίποτα από τα δύο, ακόμα τουλάχιστον), είπα να γράψω παρασυρόμενη από τον τίτλο της για μία βραβευμένη δραματική και ηθογραφική ταινία του γνωστού σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη, παραγωγής του 2004 (χρονιά Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα και φυσικά του Euro, άντε να πω και του Σάκη στη Eurovision). Το θέμα της ταινίας είναι οι 700 γυναίκες, με καταγωγή από την Ελλάδα, την Τουρκία και τη Ρωσία, που ταξιδεύουν από την Κωνσταντινούπολη προς τη Νέα Υόρκη, όπου θα συναντήσουν τους άντρες που παντρεύτηκαν δι’ αλληλογραφίας και φυσικά ο έρωτας μεταξύ μίας από αυτές τις γυναίκες και ενός αμερικανού φωτογράφου κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.

       Στο ρόλο του χρεοκοπημένου φωτογράφου, ο αγαπημένος από το Homeland (και αυτή η σειρά πρόταση του αφεντικού) Nicholas Brody ως Norman Harris που εγκαταλείπει την φωτογραφική κάλυψη του πολέμου στη Μικρά Ασία και στο ταξίδι του γυρισμού μέσα στο πλοίο, γνωρίζει την Νίκη Δούκα, τη δική μας Βικτώρια Χαραλαμπίδου. Έρωτας με την πρώτη ματιά. Την αλήθεια μου θα την πω. Αυτός λοιπόν ο φωτογράφος παίρνει την απόφαση να φωτογραφήσει τις 700 μέλλουσες νύφες, ενώ φορούν τα νυφικά τους. Εγχείρημα δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο για έναν αμερικάνο στρατιώτη που έχει περάσει τόσες κακουχίες… ουπςςς σόρρυ, παρασύρθηκα από το Homeland. Οι συνθήκες πάνω στο πλοίο αλλά και στη Νέα Υόρκη, όπου ο μέλλων γαμπρός περιμένει θα τους επιτρέψουν άραγε να ανταποκριθούν σε αυτό που νιώθουν ή θα παραιτηθούν για να τηρήσουν τους κανόνες που τους επιβλήθηκαν για ένα καλύτερο μέλλον;

         Η ταινία ήταν μία πολυδιαφημισμένη παραγωγή, που στηρίχτηκε στα ονόματα των συντελεστών της, του γνωστού σκηνοθέτη των "Πέτρινων Χρόνων" Παντελή Βούλγαρη, της γνωστής συγγραφέως Ιωάννας Καρυστιάνη, την επιμέλεια παραγωγής του Μάρτιν Σκορσέζε, και την μουσική του Σταμάτη Σπανουδάκη. Θεωρήθηκε "υπερπαραγωγή" για τα ελληνικά δεδομένα, και στηριζόμενη στην επιτυχία της ταινίας "Πολίτικη Κουζίνα" της προηγούμενης χρονιάς, αναμενόταν ότι θα γίνει κι αυτή μεγάλη επιτυχία. Οι περισσότερες κριτικές που ακολούθησαν την προβολή της ταινίας, την κατέτασσαν σαν μία καλή ταινία, αλλά σημείωναν ότι δεν είχε την αναμενόμενη ποιότητα αναλόγως της διαφήμισης. Παρόλα αυτά, ήταν μία εισπρακτική επιτυχία και η σημαντικότερη επιτυχία της χρονιάς.

     Στην ταινία περνάνε πολλά γνωστά μας ονόματα, όπως η Εβελίνα Παπούλια, ο Αποστόλης Τότσικας (νεανούδι, με χωρίστρα), ο πατέρας του Γιάννης Τότσικας, η Εύη Σαουλίδου, ο Δημήτρης Καταλειφός στο ρόλο του καπετάνιου, ο Κώστας Σόμμερ με μουστάκι και άλλοι πολλοί. Και μόλις διαπίστωσα ότι δεν σας έχω πει τον τίτλο της ταινίας χααχααχαχχααχαχχααχα… ευτυχώς πήρε τηλέφωνο το αφεντικό και μου απόσπασε την προσοχή και έτσι όπως το χάζευα δεν έβρισκα τον τίτλο της ταινίας για την οποία σας γράφω… χααχχαχααχαχαα….!!! Ευτυχώς έχει πανσέληνο και δικαιολογούμαι… Λοιπόν η ταινία είναι οι «Νύφες», για όσους δεν κατάλαβαν βεβαίως βεβαίως.

        Αχχαχααχα… ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω ότι δεν έγραψα τίτλο. Τέσπα, ας συνεχίσω. Μέσα στο πλοίο όπως είναι φυσικό, αναπτύσσονται και φιλίες. Μία από αυτές είναι και αυτή της Νίκης με τη Χάρω (πόσο μα πόσο μοιάζει με τη Δάφνη από τα Μυστικά της Εδέμ του Mega, στο ξανθό βέβαια αλλά δεν είναι το έψαξα) μια συγχωριανή της που γνωρίστηκαν στο πλοίο και σιγά σιγά μιλώντας και ανοίγοντας τις καρδιές τους ανακαλύπτουν  ότι πίσω στη Σαμοθράκη ήταν ερωτευμένες με τον ίδιο άντρα. Παρ’ όλα αυτά αυτό δεν τις εμποδίζει να μιλούν, να περνούν στιγμές μαζί διαβάζοντας  τα γράμματα του κοινού έρωτά τους στρατιώτη Αντώνη Μεμά, ξέροντας ότι δεν πρόκειται να τον δουν ξανά και ότι πλέον πρέπει να δεχτούν και να προσαρμοστούν σε αυτό που τις περιμένει στην Νέα Υόρκη και τον Καναδά. Δυστυχώς όμως μία από αυτές δεν μπόρεσε να αντέξει στην ιδέα ότι θα περνούσε το υπόλοιπο της ζωής της με ένα ξένο για εκείνη άντρα.

       Η ταινία καταφέρνει νομίζω να μας περάσει τη φιλοσοφία εκείνης της εποχής αλλά και παλαιότερων, ίσως βέβαια και κάποιων σύγχρονων, όσον αφορά τουλάχιστον το ρόλο της γυναίκας και το κατά πόσο της επιτρέπεται να εκφράζει την άποψή της. Και φυσικά βλέπουμε ότι από τότε υπήρχε η εκμετάλλευση, η απάτη και ότι όλοι και  όλα βέβαια θυσιάζονται στο βωμό του χρήματος. Τώρα όσον αφορά το τέλος, βγαίνει ο έρωτας ή η αγάπη αν θέλετε νικήτρια; Θα καταφέρουν να βγουν νικητές και να αποδείξουν για άλλη μια φορά ότι η αγάπη όλα τα αντέχει, όλα τα ξεπερνά; Ή θα γίνει η ανατροπή και θα δούμε κάτι άλλο που θα μας προσγειώσει; Όπως ότι δεν μένουν μαζί και χωρίζουν ξεχνώντας ίσως ο ένας τον άλλο; Όλα αυτά θα απαντηθούν με το να δείτε μια αρκετά καλή ελληνικής παραγωγής ταινία, για να δείτε αν αυτό που έχει πει ο Λέο Μπουσκάλια ισχύει στην περίπτωσή τους: «Όταν αγαπάς κινδυνεύεις να μην έχει ανταπόκριση η αγάπη σου. Δεν είναι κακό αυτό. Αγαπάς για να αγαπάς και όχι για να πάρεις ανταπόδοση- αυτό δεν είναι αγάπη. Όταν ελπίζεις κινδυνεύεις να πονέσεις. Και όταν δοκιμάζεις κινδυνεύεις να αποτύχεις. Κι όμως πρέπει να ρισκάρεις γιατί η μεγαλύτερη ατυχία στην ζωή σου είναι να μην ρισκάρεις ποτέ!»

                                                                      

                                                                             Xoxo,Κρουέλα.